Müşrikler, kendilerinin ileri gelenlerinden ve en yaşlılarından olan Husain ismindeki yaşlı şahsa çok güveniyorlardı.
Ona gelerek rica ettiler:
“Git şu adamla (Muhammed ile) bizim adımıza bir konuş. Çünki O, ilâhlarımıza dil uzatıyor!” dediler.
Hüsain de Resûlüllah’ın (s.a.v.) huzuruna geldi. O esnada Rasûlüllah’ın yanında
Husain‘in daha önce Müslüman olmuş oğlu İmran da bulunuyordu. İmran müşrik babasını görünce, hiç kıpırdamadı, istifini bile bozmadı.
Resûlullah Efendimiz “Şu ihtiyara yer açın, otursun!” buyurdu. Onlar da yer açtılar, Husain oturdu. Ve Resûlullah’a,
“Senin hakkında duyduklarımız nedir? Sen bizim ilahlarımıza küfrediyormuşsun!” dedi. Hz. Resûlullah ona,
“Kaç tanrıya tapıyorsun?” buyurdu. O da,
“Yedisi yerde, birisi gökte. 8 tanrıya!” dedi. Bunun üzerine Resûlullah sordu:
“Sana herhangi bir zarar dokunursa, hangisine yalvarıyorsun?”
“Göktekine!” dedi Husain. Resûlullah yine;
“Malın helâk olursa, hangisine?” diye sordu.
“Göktekine,” dedi. O zaman Resûlullah,
“Senin isteklerine yalnız birisi icabet ettiğine göre, peki bu yerdekilere neden tapıyorsun?” buyurdu.
Hüsain bir cevap veremedi, kendi kendine şöyle dedi: “Bugüne kadar onun gibi biriyle hiç konuşmadığımı anladım!” Ve bana döndü:
- “Hüsain! Müslüman ol, selamet bul!” buyurdu.
Hüsain de Müslüman olup, orada şehadet getirince, biraz evvel kapıdan girdiğinde hiç kıpırdamayan oğlu koşup, babasının elini, hatta ayağını öptü.
İşte bunu gören Resûlullah ağlamaya başladı, onunla beraber Ashab da ağlaştılar.
( Hayatü’s-Sahabe - ucharfbesnokta )