Kendisine yetecek ile kanaat etmek ve geri kalanı ahirette fayda sağlayacak şeylere sarf eylemek evladır. Çünkü:
... وَمَا عِنْدَ اللّٰهِ خَيْرٌ وَ اَبْقٰى ...
“… Allah katında olanlar ise, daha hayırlı ve daha kalıcıdır…”
âyeti zahirdir. Malum ola ki, (insanın, kendisine) yeten şeyin en aşağısı ile yetinmesi azimettir. En aşağısı üzerine nimetler ve lezzetler eklemek ruhsattır.
[Muhibbu-l'Fıkıh-DİNİ MUHAFAZA ETMEDE FIKHIN ÖNEMİ, Ömer IŞIKTEKİN: 18]