Bizler, Allah'ın kalplerini birbirine ısındırdığı ve Sevgili Peygamberimizin; "Ey Allah'ın kulları kardeş olunuz."emriyle, elleri ve gönülleri birbirlerine bağlı mü'minleriz.Gönlümüzdeki iman; bizi birbirimize sevdiren, yakınlaştıran ve dost olmamızı sağlayan bir unsurdur.

Dost ne demektir ? Dost: İyi ve kötü günde insanın yanında olan, zor anında yanlız bırakmayan, iyi olana yönelen ve yönelten, şerden sakınan ve sakındıran, sevgisini ve buğzunu Allah'ın ölçülerine göre ayarlayan kimsedir.

Biz müslümanların en yakın, en sevgili, en değerli dostu Allah Teala'dır.

Gerçekten en değerli en yakın dostumuz Allah'tır. Çünkü; O, merhametinden dolayı gönderdiği peygamberlerle en doğru yolu bize gösterdi. Bütün kitapların hülasası olarak Kur'an-ı Kerim'i biz müslümanlara hayat rehberi olarak kıldı. Ki, neleri yaparsak kurtuluşa; ve de neleri yapmazsak dalalete, yani, ebedi hüsrana uğrayacağımızı kitabında, daha hesap günü gelmeden önce bize bildirdi. İşte O, böyle sonsuz merhamet sahibi bir dost, hiç bir zaman dostluğuna ihanet edemeyeceğimiz mevlamızdır; bizim yardımcımızdır. Gecenin yarısında sıkılsak, bunalsak, üzüntümüzü paylaşacak yegane sığınacağımız Rabbimiz O'dur. O, her an bizimledir.

Bizi sever, bizi dinler, dualarımıza icabet eder.

Allah'ı ve Resulünü dost edinenler ve dostluğun gereklerini yerine getirenler, dünyanın en bahtiyar insanlarıdır. Çünkü onlar, iki cihanda da kurtuluşun yolunu bulmuş olan kimselerdir.

Birbirini Allah için seven mü'minlere va'dedilen mükafatın yüceliği, bu davranışın Allah katında ne kadar değerli olduğunun bir göstergesidir.

Birbirini Allah için sevmek çok güzel bir haslettir. Sevginin yolu ise güzel muameleden geçer. İnsanları bir birine sevdiren, güzel söz ve davranışlardır. Bu yüzden Rasulullah Efendimiz: "Müslüman kardeşine tebessüm etmende sadaka sevabı vardır." buyurmuşlardır.

Bu tutumun zıddı olan çirkin söz ve davranışlar ise Müslümanlar arasındaki kardeşlik ve sevgi duygularını dinamitleyen işlerdir.

Ailemiz ve çocuklarımız başta olmak üzere, mü'minler olarak, aramızdaki fındık kabuğunu doldurmayan, olur-olmaz sebeblerden dolayı basit sorunları büyütmemeliyiz.

Affedici, ayıp örtücü olmalıyız, hayatın güçlüklerine karşı birbirimize desteklemeliyiz, yardımcı olmalıyız.

İnsana değer vermeliyiz, birbirimizin kadrini ve kıymetini bilmeliyiz.

Kendimizi, karşımızdakinin yerine koymalıyız (empati), 'onun yerinde ben olsaydım nasıl davranılmasını isterdim?' demeliyiz.

Karşımızdakinin duygu ve düşüncelerini anlamaya çalışmalıyız ve hoşgörülü olmalıyız.

Karşımızdakinin eksik ve kusurlarını araştırmak ve yıkıcı tenkitler yapmak suretiyle şevk kırmamalıyız.

Başta evimizi, sonra toplumumuzu daha sonra da dünyayı huzurlu ve mutlu bir biçimde yaşanabilecek, adaletli bir mekan yapabilmenin yolu; sevgi ve muhabbetten, birlik ve beraberlikten geçmektedir.

İnsanın yarısı dil, yarısı gönüldür. O halde güzeller güzeli Allah'ın cemaline ulaşmak için dilimiz güzel söylemeli, gönlümüz güzel duygularla donanmalıdır.

(alıntı)