Hazret-i Ebu Bekr buyurdu ki: “Beş zulmetin beş ışığı vardır. Dünya zulmettir. Işığı, taattir. Günah zulmettir. Işığı tevbedir. Kabir zulmettir. Işığı, La ilahe illAllah Muhammedün Resulullahtır. Ahiret karanlıktır. Bunun ışığı, salih ameldir. Sırat karanlıktır. Işığı, yakindir.”
İslam büyüklerinin örnek ahlâkından biri de, ikiyüzlülükten uzak, özü sözüne, içi dışına uygun olmak idi. Onlar bütün hayırlı işlerde nasıl göründülerse, gerçekte de öyle idiler. Kendilerini dünyada ve âhirette pişman edecek bir amelde bulunmazlardı.
Hazret-i Hızır, Ömer bin Abdülaziz ile Medine-i Münevvere’de buluştuğu ve kendisinden bir nasihat istediği zaman, ona şöyle demişti: “Ey Ömer, sakın görünüşte Allah dostu olup da gerçekte Allah düşmanı olma. Daima göründüğün gibi ol. Çünkü içi başka, dışı başka olanlar münafıktır. Münafıkların yeri ise, cehennemin en alt tabakasıdır.”
Bunun üzerine Ömer bin Abdülaziz ağlamaya başladı, hatta gözlerinden akan yaşlarla sakalı ıslandı.
Cüneyd-i Bağdadî hazretleri vefat ettikten sonra bazıları onu rü’yada görmüşler ve “Ne haldesiniz ya üstad?” diye sormuşlar. O da şu karşılığı vermiş: “Bütün işaretler helâk oldu. Bunca ifade ve ibarelerimiz tükendi. Bize ancak vakt-i seherlerde edâ ettiğimiz riyasız namazlar fayda verdi.”
Ebu Sehl Sa’lûkî de vefatından sonra bazı kimseler tarafından rü’yada görülmüş ve kendisine, “İlminden ne gibi faydalar gördün?” diye sorulmuş. O da, şu cevabı vermiş: “İlmin bütün incelikleri burada hep boşa gitti. Bâzı kimselerin bize sorup öğrendikleri var ya, işte ancak onların faydasını gördüm.”
Sevgili Peygamberimiz bir hadîs-i şerîfte şöyle buyurdu:
“Âhir zamanda öyle kimseler gelecek ki, gayeleri olan dünya makam ve nimetlerine ulaşabilmek için, din ve âhiret işlerini âlet edecekler. Sırtlarına samur kürkler giyecekler. Dilleri baldan daha tatlı olacak. Kalbleri ise, canavarlar gibi katı ve acı olacaktır. Allahü teâlâ buyuruyor ki: Onlar bana güvenip de mi mağrur oluyorlar? Bana karşı mı cür’etkârlık yapıyorlar? Zâtıma yemin ederim ki onlar üzerine öyle fitneler gönderirim ki, içlerinde hâlim-selim olanları bile hayrette kalırlar.”
mehmet Oruç
