Hutbe: Insanlığa hizmet,
17 Safer 1432 (07 Ocak 2011)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ لَقَدْ خَلَقْنَا الْاِنْسَانَ فِى اَحْسَنِ تَقْوِيمٍ
وقال رسول الله صلّى الله عليه و سلّم : مَنْ كَانَ فِى حَاجَةِ اَخِيهِ كَانَ اللهُ فِى حَاجَتِهِ وَمَنْ فَرَّجَ عَنْ مُسْلِمٍ كُرْبَةً فَرَّجَ اللهُ عَنْهُ كُرْبَةً مِنْ كُرُبَاتِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ
Aziz Mü’minler,
İnsan; yaratılmışların şerefçe en üstünü, ulvi duygulara ve faziletlere meyli bulunan bir varlıktır. Hz. Ali (k.v) insanın mahiyetine ışık tutarak şöyle buyurmaktadır: “Sen kendini küçük bir cisim sanıyorsun. Hâlbuki sende en büyük âlem(in sırları) dürülmüştür” İnsan, beşeriyete faydalı olduğu, vatana ve millete hizmet ettiği zaman sevgiye ve övülmeye layık olur. İnsan, içinde yasadığı topluma faydalı olduğu nisbette ve yararlı işler gördüğü müddetçe kâmil manada “İnsan” vasfını kazanır. Hayırlı insan; insanlığa hayırlı olan, dertlilerin ızdırabına çare arayan, onların ihtiyaçlarını karşılayan kimsedir. İnsan-ı kâmil; maddi varlıklar karşısında irade ve idaresini sarsmayan, kalbi ile Hakk’a ve kalıbı ile halka yönelik bir faaliyet içinde bulunan, “Hakk için halka hizmet” noktasından hareketle didinen insandır.
Değerli Din Kardeşlerim,
İnsanlar içinde öyleleri vardır ki, din kardeşinin menfaatini kendi arzularına tercih eder. O, “Önce canan, sonra can” fikrini, insana hizmet anlayışının değişmez bir prensibi olarak kabul eder. Çünkü o, “Kim (din) kardeşinin İhtiyacını giderirse, Allah da onun ihtiyacını giderir. Kim de bir müslümandan sıkıntıyı giderirse, Allah da buna karşılık ondan kıyamet sıkıntılarından bir sıkıntıyı giderir” Hadîs-i Şerifini kalbine nakşetmiştir. (Buhari c. 3, s. 98 )
Halka hizmete talib olan kimseler, vazifelerini yaparken çok dikkat göstermelidir. Halkın hizmetlerini omuzlayacak kimselerin merhametleri engin, hoşgörüleri bol, sabırları çok, hizmet anlayışları herkesi kuşatacak kadar geniş olmalıdır. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) bir hadis-i şeriflerinde, “Kişi kardeşinin yardımcısı olduğu müddetçe, Allah da kulunun yardımcısıdır” buyurmaktadır.( Müsned-i Ahmed bin Hanbel c. 2, s. 274)
Dünya sebebler âlemidir. Birçok şeyin meydana çıkması, şartlara ve sebeblere bağlanmış bulunmaktadır. Seven, sevilir; halkı sevindiren, sevinç içinde yaşar. “Müslüman kardeşinin (gönlü) içine sevinç koyman, mağfiret-i ilahiyi gerektirir.” (Feyz’ül-Kadir c. 2, s. 542) İnsanlara hizmet, Rabbimizin emirlerinden olduğuna göre, bir ibadettir. İnsanları sevindirmek, Allahın rızasına erişmeye vesiledir. Çünkü “Farzlardan sonra, Allah katında amellerin en sevimlisi, müslüman(ın kalbi) içine sevinç koymaktır.”( et-Terğib ve’t-Terhib c. 3, s. 394)
Güneş, ışığını ayaklar altına serdiği için başlar üzerinde gezmektedir. Hizmete talib olanlar hizmeti halkın ayağına götürmeli ki, yerde insanlar, gökte melekler tarafından dua alıp övülmüş olabilsin.