KIZ KULESİ: Üsküdar’da, Salacak’ın 150-200 metre kadar açığında, küçücük bir ada üzerinde inşa edilmiş olan Kız Kulesi, sadece estetik zarafetiyle değil, efsaneleri ve anılarıyla da İstanbul’u zenginleştirir.
Kız Kulesi’nin bulunduğu kayalıklarda ilk binanın 12. yüzyılda yaptırıldığı biliniyor. Fetih’ten sonra, üzerine bir kale yapılmış ve Sultan 2. Mahmut Hân döneminde bugünkü şekli verilmiştir. Başlangıçta, savunma amacıyla inşa edilen Kız Kulesi, sonradan denizcilere yol gösteren bir fener olmuştur. Kız Kulesi, bugün sadece İstanbul’u güzelleştiren bir mimari unsur olarak hayatını sürdürüyor.

GALATA KULESİ: Galata Kulesi, Galata semtini korumak amacıyla yapılmıştır. Kule’nin iç çapı, zemin katında 8,95 m’dir. Duvar kalınlığı 3,75 m olan kulenin zemin katında dış çapı ise 16,45 metredir. Kulenin yüksekliği ise 60 m’dir.

Fetih’ten sonra, kuleye bugünkü şekli Sultan 2. Mahmut Hân döneminde yapılan onarımda verilmiştir.
Cenevizliler’in savunma amaçlı olarak 14. yüzyıl ortalarında inşa ettikleri kule, 16. yüzyılda tersânede çalıştırılan esirlerin barınağı olarak kullanıldı. 18. yüzyılda Galata Kulesi’ne, geceyarısını haber vermekle görevli bir Mehterhâne Ocağı yerleştirildi. Kule, 1874’ten itibaren yangın gözetleme ve haber verme mevkii olarak kullanılmaya başlandı. 1967 yılında tamir edilen kulenin üst katı lokanta ve lokal olarak kiraya verildi.

BEYAZIT KULESİ: Beyazıt Kulesi, yangın gözetleme amacıyla 1749 yılında ahşap olarak inşa edilmiştir. Yapılışından itibaren birkaç defa yanan ve ahşap olarak yeniden yapılan Beyazıt Kulesi ,1828 yılında Sultan 2. Mahmut Hân’ın emriyle kâgir olarak inşa edildi. Kule’nin yüksekliği 85 metredir. Beyazıt Kulesi, bugün yangın gözetleme yanında, meteorolojik araştırmalar için de kullanılmaktadır.