Kara Toprak

Ey yâr kıskanırdım seni ben neredeyse bile teninden.
Nedense hep seni dilendim ben zat-ı rahman'ür rahimden.
Eriyipte kül oldum ben ve ağlıyorum sırf aczimden.
Sevipte sevilmemek ne kadar acıymış yaşlar düşünüyor gözlerimden.

Elemle acılar birleşip deldiler tâ kalbimi derinden.
Neredeyse ölüp gideceğim ben sensizlikten ve derdimden.
Eriyorum her geçen gün ama fayda etmiyor feryad-ı figan.
Sebepsiz sevmiştim ben seni ve güzelliğin değildi beni etkileyen.

Ebedi bir ıstırap bu gel gör ki ben sensiz neyleyem.
Nasıl anlatsam ki benim gözümde sıfırdı Aslı ile Kerem.
Emr-i ilahidir belki bu iştiyak ve sana kavuşamamak.
Sevmek sanki bir yanar ateş ayrılık ise kara toprak.