KELEBEĞİN GÖZYAŞI
Yeni bir bin yılın içinde, yeni bir misyon üstlenerek dünyaya iz
bırakmak ve
asra şekil vermek gibi bir hedefin şerefiyle onurlanmak ister misin?
Dünya küçüldü... Hedef büyüdü. Hedef güzel, hoş ve lâtif...Hedef;
güzellikleri bütün insanlığa, seven bir kalb, gülen bir yüzle sunmak...
Bu
sunuş kalb tepsisinde, hoşgörü eliyle olursa hiç kimsenin reddetmeye
gücü
yetmez. Sen hiç bir gülün, bir şekerin asık surat, kin dolu bir kalble
sunulduğunu gördün mü? Aldığın nefesi, attığın adımı, "Bir" görenin
olduğunu
biliyor, inanıyorduk... Şimdi binlerce gizli göz, meraklı kulak seni
görüyor, takip ediyor ve her hareketini kaydediyor.Belki yarın, bilmem
kaç
sene önce söylediğin bir sözü, yaptığın bir hareketi, fezanın
derinliklerinden milyarlarca sesin içinden ayırıp çıkaracak ve bir CD
içinde
sana hediye edecekler... Belki en yakınlarının bilgilerine
sunacaklar... Hem
"Bir" görenden, hem de CD'deki hareketleri seyreden ve dinleyen
yakınlarının
yanında yüzünün kızarmayacağı bir hayat sürmek zorundasın...
Bu kurucusu eşsiz ve tek olduğu için mükemmellerin mükemmeli düzende,
kirpiğinin çıkardığı sesin bile kaybolmadığını biliyor musun?.. Artık
şeffafsın... İç organların bile MR'ın maharetiyle camlaşırken, beyin
dalgaların EEG'lerle çözülürken, tarihin sahnesindeki son başrolünü,
bir
kere daha sana, ceddine ve inancına yakışır bir şekilde oyna...
Kelebek gibi ol... Konduğun zambak, öptüğün gül, kokladığın menekşe
senden
incinmesin. Kanatlarında güzellik tohumları götürdüğünü, bu güzellik
tohumlarının hayat bulmuş hâlinin sen olduğunu anlatabilirsen, problemi
çözmüş olursun.
Ne kan dök, ne kanını dök... Senden beklenen ter ve gözyaşı... Ter;
gönül
verdiğin sevdanın uğrunda zihnî ve bedenî her türlü gayret, fedakârlık
ve
samimiyet... Gözyaşı ise sevgisinden, hoşgörüsünden, merhamet ve
şefkatinden
yumuşamış bir gönlün aşk deyince, sevgili deyince, gözlere "yaş dök!"
emrini
vermesine gerek kalmadan yanaklarından aşağı düşen, bir damlası güneşi
söndürecek kadar tesirli hazine...
Okyanusta intihar eden bir balinanın, Afrika'da aç ölen bir çocuğun
sorumluluğunu omuzlarında hisseden bir insan olmak ne kadar güzel.
Ne güzel, bir eroinman gencin hâlini lânetlemeden, anne ve babasının
çektiği
acıyı yüreğinde hissetmek; kendini o anne ve babanın yerine koyarak
kollarını açabilmek, sevip sarabilmek...
Ne güzel kendi çaresizliğine ağlayabildiği gibi, başkalarının
çaresizliğine
de ağlayabilmek ve sevinciyle neşelenmek...
Kelebek; bunca yük senin omuzlarında... Oysa ki, ömrün bir mevsimlik
bile
değil. Ter dökeceksin kelebek... Islanacak kanatlarındaki bin bir renk,
bin
bir desen, bin bir inci... Ağlayacaksın kelebek... Göz yaşların
güzelliklerin destanını yazacak... Ve sen kelebek! Senin gibi
düşünmeyeni,
senin gibi inanmayanı da hoş görecek ve gönül gülünü ona verecek,
hoşgörü
pınarının suyunu gönlüne akıtacaksın. Gönlün geniş, ufkun açık, gayen
güzel,
hedefin doğru... Ve sen Kelebek, inandığın kadar güçlüsün...
A.MAHİR PEKŞEN (Sızıntı dergisinden alınmıştır.)
