Beyaz karayı, sinek yarayı, zengin parayı sever.
Yemek tuzu, maymun muzu, kurt kuzu sever.
Güzel nazı, aşık sazı, cıcırböceği yaz'ı sever.
Kuş darıyı, çiçek arıyı, toprak suyu sever.
Ana çocuğu, çoban gocuğu, yumurta sucuğu sever.
Ocak közü, kirpik gözü, ozan sözü sever.
Garip sılayı, yiğit halayı, bakır kalayı sever.
Davul zurnayı, avcı turnayı, çekirge zıplamayı sever.
Alim ilmi, cömert vermeyi, cimri toplamayı sever.
Çöl yağmuru, çizme çamuru, oklava hamuru sever.
Tembel yatmayı, geveze atmayı, pazarcı satmayı sever.
Ebe bebeği, kahve dibeği, sac böreği sever.
Memur masayı, velî asayı, hakim "yasa"yı sever.
Sarhoş dostunu, ayı postunu, yaşlı bastonu sever
Hatip lâfı, suçlu affı, açıkgöz safı sever.
Yörük eriği, cin periyi, Tom Jerry'yi sever,
Kilim keçeyi, kelime heceyi, baykuş geceyi sever.
Kirli hamamı, baca dumanı, su samanı sever.
Dünür dünürü, ateş kömürü, muhtar mühürü sever.
Asîl soyunu, çoban koyunu, çocuk oyunu sever.
Harman döveni, kuzu çimeni, pastırma çemeni sever.
Hamam kurnayı, gelin kınayı, avcı vurmayı sever
Kasap danayı, öksüz anayı, yırtık yamayı sever.
Bekçi feneri, bel kemeri, at eğeri sever.
Kan damarı, züğürt kumarı, azgın şamarı sever.
İlik düğmeyi, borçlu va'deyi, obur yemeyi sever,
Gelin güveyi, tosun düveyi, başkan üyeyi sever.
İnsanlar evini, ev pencereyi, pencere panjuru sever.
Madem söz sevgiden açıldı. Konuyla ilgili âyet, hadis ve gönül ehli kişilerin beyanlarına da şöyle bir göz atalım:
Peygamberimiz buyurdu ki:
"Siz iman etmedikçe cennete giremezsiniz; birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş olamazsınız."
Sevginin tezahürü sosyal, beşerî ve iktisadî hayatın sağlıklı geçmesi bakımından bir zarurettir.
Sevgi, toplumda kardeşliği sağlayan, adaleti kökleştiren, ilerlemeye imkân veren âmillerin başında gelir. Peygamberimiz sevgiyi hayrın kaynağı, faziletin temeli, imanın da alâmeti saymıştır. Efendimiz bu hususta:
"Beğenip kendine lâyık gördüğünü, kardeşine de lâyık görmedikçe bir mü'minin imânı olgunlaşmaz."
"Birbirinize haset etmeyin... Birbirinizden ayrılmayın... Sevgi bağını koparmayın... Ey Allah'ın kulları kardeş olun..." buyurmuştur.
Rasûlullah'ın kardeş ettiği Mekkelilerle Medineliler arasındaki sevgi daha da artmış, tek bir vücut haline gelmişlerdir.
Kalpte bulunan sevginin dışa aksetmesi de çok önemlidir. Bu konuda Allah (CC) şöyle buyurur:
"Sevdiğiniz şeylerden başkalarını da faydalandırmadıkça iyiliğe, hayra nâil olamazsınız..." (Âl-i İmran S.A.: 92)
Sevginin var olduğunun alâmetleri vardır. Toplumda selâmlaşma, ziyaretleşme, büyüklerin küçükleri esirgemeleri, küçüklerin büyüklere hürmet etmesi, açların doyurulması, muhtaçlara yardım edilmesi, verilen sözün yerine getirilmesi, emânetlere riâyet edilmesi, hukuka uyulması... O toplumda sağlıklı yaşamın var olduğunu gösterir...
Sevgi insanların refah, huzur ve saadetini temin eden, cemiyetin ahengini sağlayan en büyük âmildir.
Allah (CC) sevenleri sever, sevenlerden razı olur... Seven iman eder, iman eden Cennete gider... İmanınız kavi, sevginiz daim, yolunuz da Cennet'e olsun...