Köleliği İslam Kaldırdı

 İnsanlar yeryüzünde Allahın yolundan saptıkça Şeytani tuzaklarla birbirlerini sömürmüşler ve ezmişlerdir. Bu sömürünün en ilginç gelişmiş hali ise bir insanın diğer bir insana köle olmasıdır.
 Kölelik Arapçada İbadet yani kulluk kelimesiyle karşılanmaktadır. Bu baptan girildiğinde Allahın tüm insanlara yasakladığı bir Emperyalist uygulamadır kölelik. Allah c;  Zariyat suresinde,

(56) Ben cinleri ve insanları, ancak bana kulluk etsinler diye yarattım. 

Buyurarak insanların ancak kendisine kulluk için var edildiklerini beyan etmiştir.

Aşağıdaki ayetlerde ise Allahtan başkasına kul ve köle olmayı kesin bir ifadeyle yasaklamıştır.


Enam
(102) İşte sizin Rabbiniz Allah. Ondan başka hiçbir ilah yoktur. O her şeyin yaratıcısıdır. Öyle ise O'na kulluk edin. O her şeye vekil (her şeyi yöneten, görüp gözeten)dir. 

Hud
(26) "Allah'tan başkasına ibadet ve kulluk etmeyin. Doğrusu ben sizin adınıza elem dolu bir günün azabından korkuyorum." 

Enam
(102) İşte sizin Rabbiniz Allah. Ondan başka hiçbir ilah yoktur. O her şeyin yaratıcısıdır. Öyle ise O'na kulluk edin. O her şeye vekil (her şeyi yöneten, görüp gözeten)dir. 

İnsanlığa yol gösteren son ilahi vahi olan kuranı kerimde daha birçok ayette Allahtan başkasına kulluk, kölelik açıkça yasaklanmıştır.

Kur’anın ilk suresi olan ve her rekâtta ilk okunan Fatiha suresinde Allah c, tüm kullarından sadece kendisine kulluk edileceği ve yalnızca kendisinden yardım istenebileceği hakkında bütün Müminlerden bir ahit almıştır;

“5. (Allahım!) Yalnız sana kulluk ederiz ve yalnız senden yardım dileriz.

İslam tarihinde yani peygamberler tarihinde tüm peygamberler, sadece Allaha kul ve köle olmayı tebliğ ederken karşılarına tam tersini isteyen Nemrutlar, Firavunlar, Şeddadlar, Azerler, Abu cehiller çıkarak hiç bitmeyen bir savaşı başlatmışlardır.

Bu savaş Hürriyet ve Esaret, İnsana ve ya Allaha kul/köle olma konusunda devam edip gitmektedir.

1430 yıl önce Dünyada hüküm süren İnsanın İnsanı alıp satarak mal gibi kullanması ve bir diğerini hayvanlar gibi  muameleye tabi tutması İslam ile beraber tarihe karışmaya başlamış ve İslam yüceldikçe bu anlayış batmıştır. Özellikle o devirlerde 20. yüzyıla kadar siyah renkliler beyaz renklilerce hunharca köleleştirilerek insanlık zulmü devam etmiştir.

Halbuki İslam’ın ve Evrenin kutsal kitabı insanları şöyle tarif ve kategorize ediyordu;

Hucurat
(13) Ey insanlar! Şüphe yok ki, biz sizi bir erkek ve bir dişiden yarattık ve birbirinizi tanımanız için sizi boylara ve kabilelere ayırdık. Allah katında en değerli olanınız, O'na karşı gelmekten en çok sakınanınızdır. Şüphesiz Allah hakkıyla bilendir, hakkıyla haberdar olandır. 

İlahi vahyin başladığı ilk yıllarda, İnsanın İnsana kulluğu ve köleliği kesin yasaklanmadan önce Müslümanlar arasında da köle edinenler vardı. İşte Allah c, onları aşağıdaki ayetleriyle bir bir köleleri ellerinden çıkararak serbest bıraktırmıştır.

Nisa, 92. Bir müminin bir mümini öldürmesi olacak şey değildir. Ancak yanlışlıkla olması başka. Kim bir mümini yanlışlıkla öldürürse bir mümin köleyi azad etmesi ve bağışlamadıkları sürece ailesine diyet ödemesi gerekir. (Öldürülen kimse) mümin olur ve düşmanınız olan bir topluluktan bulunursa, mü’min bir köle azad etmek gerekir. Eğer sizinle kendileri arasında antlaşma bulunan bir topluluktan ise ailesine verilecek bir diyet ve mü’min bir köle azad etmek gerekir. Bunlara imkan bulamayanın, Allah tarafından tövbesinin kabulü için iki ay ardarda oruç tutması gerekir. Allah hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.

Maide, 89. Allah, boş bulunarak ettiğiniz yeminlerle sizi sorumlu tutmaz. Ama bile bile yaptığınız yeminlerle sizi sorumlu tutar. Bu durumda yeminin keffareti, ailenize yedirdiğinizin orta hallisinden on yoksulu doyurmak yahut onları giydirmek ya da bir köle azat etmektir. Kim (bu imkanı) bulamazsa onun kefareti üç gün oruç tutmaktır. İşte yemin ettiğiniz vakit yeminlerinizin keffareti budur. Yeminlerinizi tutun. Allah size âyetlerini işte böyle açıklıyor ki şükredesiniz.

Mücadele, 3. Kadınlarından zıhar yaparak ayrılıp sonra da söylediklerinden dönecek olanlar, eşleriyle birbirlerine dokunmadan önce, bir köle azat etmelidirler. İşte bu hüküm ile size öğüt veriliyor. Allah yaptıklarınızdan hakkıyla haberdardır.

Bilerek ya da bilmeyerek yapılan günahların affı, bir köleyi serbest bırakma şartına bağlanarak son kölelerde Müslümanların elinden salıverilmiştir.

Köleliğin Dünyada yasalarla yasaklanışı, ise şöyle özetlenebilir; 18. yüzyılda Avrupa ve ABD'de köle ticaretine karşı tepkiler yoğunluk kazandı. 19. yüzyılda İngiltere ve ABD'de köle ticaretine karşı dernekler kuruldu. 1804'te Maryland'ın kuzeyindeki eyaletler köleliğin kaldırılmasına karar verdi. 1878 yıllarında İngiltere ile ABD'de köle ticareti yasaklandı. 1833'te İngiliz sömürgelerinde kölelik kaldırıldı; 1846'da ABD'nin özgürlük yanlısı eyaletlerinde hiç köle kalmamıştı.
Kölelik Batı Hint Adaları'nda 1848'de kaldırıldıktan sonra Portekiz, Hollanda ve İspanya'ya bağlı topraklarda da yasaklandı. En son olarak ta Kuzey Amerika da 1865 te yasaklandı.

Bütün bu iyi gelişmeler İslam’dan tam 1300 yıl sonra oldu. Tabiî ki İslam ve Kur’andan ilham alınarak.
 Ey İnsanlar! İslam yücedir ondan yüce bir dava ve deva yoktur gelin İnsanlığın bu son evrensel mesajına kulak vererek kendimizi ve sevdiklerimizi ziyan ve zarardan koruyalım.

Allah razi olsun yazilarinizi bizimle paylastiginiz icin tesekkurler devamini bekleriz hocam

                   Topraktan Çıkarılarak, Cennet ayaklarının altına konan Kadın


Allah cc, İnsan haklarını ihlal eden, birbirlerini yemeye, kırmağa ve öldürmeye başlayan toplumları gerçek tevhide ve ahlaka davet için peygamberler göndermiştir. Nerelere hangi peygamberlerin geldiğini bu gün bile ancak kutsal metinlerde olduğu kadar öğrenebiliyoruz.

Tarihin en saf ve temiz olarak binlerce insanın ve tarihçinin yazısıyla ve bizzat Dinin ve Vahyin sahibi Allah’ın ayetleriyle en iyi ve açıkça öğrenebildiğimiz dönem Hz Muhammed Mustafa efendimizin peygamberlik dönemidir. Bu tarihi dönem son peygamberi ve son ilahi vahyi içermesi bakımından çok önemlidir. Bu döneme ait Kur’anı kerimde de birçok gerçekler beyan edilmekte ve hiçbir şek ve şüpheye meydan vermeyecek biçimde izah edilmektedir.

Şurası bir hakikattir ki Kız çocuklarını diri diri toprağa gömme fiili bakımından bile Arabistan o dönemde Dünyanın en vahşi ve Putçu yöresidir. Kızların küçük yaşlardayken toprağa gömülmesi kutsal kitabımızda birçok yerde anılmakta ve sorumlular lanetlenerek yerlerde sürünen kadın ayağa kaldırılmaktadır.

Genellikle kız çocuklarının bazen de erkek çocukların diri diri toprağa gömüldüğü ve İslam tarafından Cahiliye dönemi olarak adlandırılan bu İslam arifesindeki devirde Araplar üç sınıfa ayrılıyordu; Müşrikler, Ehli kitap ve Hanifler.
Hıristiyanlar ve Yahudiler demek olan Ehli kitap ile Hz İbrahim aleyhisselam gibi tevhide inanan demek olan Hanifler bu vahşi âdete asla başvurmazlar hatta Müşrikleri bundan vazgeçirmeğe uğraşırlardı.

Tekvir 8,9. Diri diri gömülen kız çocuğunun, hangi günahtan ötürü öldürüldüğü sorulduğu zaman,

Yukarıdaki ayette, did diri öldürülen kızlara Mahşerde sorulacağı ve anne babasının hesaba çekileceği anlatılarak ilahi vahi ile bu iğrenç olayın İslam’dan önce uygulandığı kesinlikle anlaşılmış oluyor.

 Müşrik Araplar çocuklarını iki türlü öldürürlerdi;
1-   Anne, doğumunu arazide yapar, eğer kız olursa orada açtığı bir çukura atarak evine dönerdi.
2-Altı yaşına kadar bekletilir, o yaşa gelen kızı annesi güzelce giydirdikten sonra babası onu akrabalarına götürüyorum diye açık alana getirerek açtığı mezara hızlıca atar üzerini toprakla örterdi.
Bu cahiliye Araplarının bunun dışında boğarak, uçuruma atarak ve boğazlayarak ta bu vahşeti yaptıkları olurdu.

Bu vahşeti bebeklere ve altı yaşındaki kız çocuklarına reva gören ilkel zihniyet bunun için şu sebepleri ileri sürerek bu şeni işi yapıyordu;

1-Açlık korkusu. Güya erkekler onlara göre nasıl olsa nafakasını çıkarabilirdi, ya kızlar? Onlar daima ailesine bir yüktü(!).
Bu ilkel ve geçersiz gerekçeyi Allah taala hazretleri şu ayetiyle iptal ediyordu;

En’am; 151. (Ey Muhammed!) De ki: “Gelin, Rabbinizin size haram kıldığı şeyleri okuyayım: Ona hiçbir şeyi ortak koşmayın. Anaya babaya iyi davranın. Fakirlik endişesiyle çocuklarınızı öldürmeyin. Sizi de onları da biz rızıklandırırız. (Zina ve benzeri) çirkinliklere, bunların açığına da gizlisine de yaklaşmayın.36 Meşrû bir hak karşılığı olmadıkça Allah’ın haram (dokunulmaz) kıldığı canı öldürmeyin.37İşte size Allah bunu emretti ki aklınızı kullanasınız.”

2-Namus korkusu; Savaşlarda ve terörist baskınlarda kız çocuklarını kirletirler ve ömür boyu yüzümüz kara olarak topluma çıkamayız, endişeleriyle bu vahşeti işliyorlardı. Bu mesnetsiz korku sebebiyledir ki Hanımları kız çocuğu doğurup ta müjdelendiklerindeki durumlarını aşağıdaki ayeti kerime son derece edebi bir tarzla anlatmaktadır;

Nahl 58. Onlardan biri, kız ile müjdelendiği zaman içi öfke ile dolarak yüzü simsiyah kesilir!
 
59. Kendisine verilen kötü müjde (!) yüzünden halktan gizlenir. Şimdi onu, aşağılanmış olarak yanında tutacak mı, yoksa toprağa mı gömecek? Bak, ne kötü hüküm veriyorlar!

 

3-Çocukların körlük, şaşılık, topallık vb benzeri ağmanlı Dünyaya gelmeleri de evlat katlinde etkili olmaktaydı. Sebebi ne olursa olsun bu “beyinsizce” zulmü evlatlarına reva görenler aşağıdaki ayetlerde lanetlenmiş ve bu aile içi şiddet ve terör bir daha dönmemek üzere tarihe gömülmüştür.

En’am; 137. Yine bunun gibi, Allah’a ortak koşanların çoğuna, koştukları ortaklar, çocuklarını öldürmelerini güzel gösterdi ki; onları helake sürüklesinler ve dinlerini karıştırıp onları yanıltsınlar. Eğer Rabbin dileseydi bunu yapamazlardı. Artık sen onları uydurdukları ile baş başa bırak.


140. Beyinsizlikleri yüzünden bilgisizce çocuklarını öldürenler, Allah’ın kendilerine verdiği rızkı -Allah’a iftira ederek- haram sayanlar, mutlaka ziyan etmişlerdir. Gerçekten onlar sapmışlardır. Doğru yolu bulmuş da değillerdir.

Rasülüllah efendimize aşağıdaki ayette özellikle kadınlardan çocuklarını öldürmeyecekleri konusunda da Biat alması emredilmiştir. Hatta bu biatler sırasında bazı yeni Müslüman olan kadınlar, cahiliye devrinde şu kadar çocuğumuzu diri diri öldürdük, diyerek itirafları üzerine peygamberimiz; her çocuk için birer köleyi serbest bırakmalarını emir buyurmuşlardır.


Mümtehine; 12. Ey Peygamber! Mü’min kadınlar, Allah’a hiçbir şeyi ortak koşmamak, hırsızlık yapmamak, zina etmemek, çocuklarını öldürmemek, elleriyle ayakları arasında bir iftira uydurup getirmemek,5 hiçbir iyi işte sana karşı gelmemek konusunda sana biat etmek üzere geldikleri zaman, biatlerini kabul et ve onlar için Allah’tan bağışlama dile. Şüphesiz Allah, çok bağışlayandır, çok merhamet edendir.

Peygamberimiz Müslümanlığa her giriş yapandan biat alırken hem evlat katlini kaldırtmış hem de; “Kim kızlarını büyütür terbiye eder ve everirse Cennete gidecektir” buyurarak bir zulmü daha tarihe gömmüştür.

                                         Çevremizde Açlar Varken Tok Yatmak!

Bunu; açık varken giyinik olmak, mutsuz varken kahkaha atmak, sefiller varken lükse boğulmak gibi Müslüman’da olmaması gereken şeylerle uzatabiliriz. Ve bütün bunları araştırıp dinlediğimizde İslam’ın nasıl bir Sosyal düzeni amaçladığını çok iyi anlayabiliriz.

Leyl 5,6,7. Onun için kim (elinde bulunandan) verir, Allah’a karşı gelmekten sakınır ve en güzel sözü (kelime-i tevhidi) tasdik ederse, biz onu en kolay olana kolayca iletiriz.

Bu ayetteki “vermek” konumuzun ana maddesini oluşturacaktır. Bizde olanlardan olmayanlara vermek, efendimizin; “Komşusu açken tok yatan bizden değildir” özdeyişiyle özetlenebilir. İslam’ın Müslüman’dan vermesini istediği şey zekâttır. Zekât zenginlerin belli bazı sosyal sınıflara vermekle yükümlü oldukları mallarından bir yüzdeliktir.

“Vermek” sadece olan maldan bir yüzdelik değildir olmayanlarda çevresine bir tebessümle dahi bir şey verebilirler. Örneğin Rasülüllah efendimizin; “Tanıdık tanımadık herkese selam verin” emri verilmesi gereken en önemli şeylerden birisidir.  Çevremizdeki İnsanların, komşu ve akrabaların hatalarını gizlemek ve affetmekte bir iyi verme sayılarak aşağıdaki ayette emredilmiştir;

Araf (199) Sen af yolunu tut, iyiliği emret, cahillerden yüz çevir. 

Bazıları derler ki, Fakirlerin zenginlerin eline bakması, ondan geleceklere bel bağlaması ve utandırılması nasıl özlenen bir Sosyal düzen olabilir?

Buna Allahın ayetleriyle şöyle cevap verilir, evvela Zekat zenginlerin fakirlere ve bazı sınıflara verdiği bir şey olmaktan önce İslam’ın idarecileri toplanmasıyla memur ettiği bir fondur. Aşağıdaki ayette İslam’ın ilk idari sistemini Medine’de inşa eden peygamberimize yapılan emir çok açık olarak hadiseyi aydınlatmaktadır;

Tevbe
 (103) Onların mallarından, onları kendisiyle arındıracağın ve temizleyeceğin bir sadaka (zekat) al ve onlara dua et. Çünkü senin duan onlar için sükûnettir (Onların kalplerini yatıştırır.) Allah hakkıyla işitendir, hakkıyla bilendir. 

İslam idaresinin bu şekilde aldığı bu ayni ne nakdi emtia ise muhtaç olanlara onları hiç yüzlerini kızartmadan, kişilik gururlarıyla oynanmadan yine aynı idari görevlilerce verilirler. Bu konudaki kişisel hassasiyetler bakın alttaki ayette nasıl dile getiriliyor;

Bakara
(273) (Sadakalar) kendilerini Allah yoluna adayan, yeryüzünde dolaşmaya güç yetiremeyen fakirler içindir. İffetlerinden dolayı (dilenmedikleri için), bilmeyen onları zengin sanır. Sen onları yüzlerinden tanırsın. İnsanlardan arsızca (bir şey) istemezler. Siz hayır olarak ne verirseniz, şüphesiz Allah onu bilir. 

Bu ayette izzeti nefis sahibi bir yoksulun çok veciz bir tarifi açıkça görülüyor; Kendilerinin ihtiyaç sahibi olduğunu bildirmek için gezmezler, dilenmeye çıkmazlar, Arsızlık yapmazlar, iffetlidirler ve gören tok gönüllülüklerinden onları zengin sanır.

İslam’da öngörülen sosyal toplumda Ticaret risk taşımaz. Zira İslam’ın sonsuz ve evrensel mesajı Ticaret erbabını korumaya almıştır. Ona “Rızkın onda dokuzu ticarette, ticaretin onda dokuzu da cesarette” denilerek zengin olmak ve verenlerden olmağa çalışmak hararetle tavsiye edilmiştir. Hâlbuki beşeri ve şeytani ticaret kuralları; “Merhametten maraz doğar, Ticaretin R si risk demektir, Gemisini kurtaran kaptan, düşenin dostu olmaz vb gibi Kapitalist ve Materyalist öngörülerle ticareti canavarlaştırmaktadırlar.

Ne hazindir ki zamanımızda (2010) Dünya üzerindeki Müslüman toplumlarda bu Kapitalist öğretilerle hareket ederek İslam’ın öngördüğü ideal sosyal toplum konusunda gereği gibi örnek olamamaktadırlar.

Aşağıda ki ayeti kerimede Kapitalist tabirle Batmakta olan ve zorda kalan Esnaf ve Tüccara, İşadamlarına İslam toplumunun yapması gereken hakiki çare Allah’ımız tarafından bakın ve iyi okuyun nasıl veriliyor;

Düşeninde dostu vardır; İslam!
“Borçlulara da zekât verin”

Tevbe
(60) sadakalar (zekatlar), Allah'tan bir farz olarak ancak fakirler, düşkünler, zekât toplayan memurlar, kalpleri İslam'a ısındırılacak olanlarla (özgürlüğüne kavuşturulacak) köleler, borçlular, Allah yolunda cihad edenler ve yolda kalmış yolcular içindir. Allah hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir. 

Ayetin mealinde sayılan sınıflardan “Borçlular” ibaresini bir daha gözden geçirelim. İşte bunlar zora düşmüş, gayri meşru olmayan nedenlerle alacaklıların kapısına dayandığı Müslüman zenginlerdir. İslami idareye ve Müslüman topluma düşen, onlara oh çekmek, olacağı buydu demek ve elindekilere temel içgüdüsünde sakladığı kıskançlığın sevkiyle sevinmek değil, bir araya gelerek ayağa kaldırmaktır. Bu ayağa kaldırmağı ilk yapacak olanda Zengin arkadaşları ve çevresidir. Ne yazık ki “iyi gün dostu” tabiri Müslüman toplumlara da sinmiş ve zamanı geldikçe açığa çıkmaktadır.

Ey Müslüman zengin!

Evine mobilyaların, döşemelerin ve perdelerin en pahalısını ve kalitelisini alırken, Altına arabaların en son modelini çekerken, giydiğin markaların üzerinde iki defa görülmemesi hususunda özen gösterirken ve her yıl hacca ya da umreye gitmeği teamül haline getirirken borç batağından çıkamayan Müslüman çevren hakkında ne düşünüyorsun?

H.z Allah Razı olsun
Güzel hazırlamışın  konuyu emegine saglık .

Adı Müslüman olan Devlet ve ya milletlerin yaptıkları yanlışlar İslam’a mal edilemez.

    Affet, Bağışla ve Hoş gör

İslam dininin tebliğ amacı, insanları önce Dünyada ardından da ahirette huzur ve mutluluğa erdirmektir. Yoldan geçen ve önünüze çıkan ilk İnsana sorsanız ve ya bir anket yapsanız ve ilk sorunuz şu olsa;

Dünyada mutlu bir hayat için sizce en önemli 3 şey söyler misiniz?

Affet, İyiliği aşıla ve Bilgisizlikten uzak dur! Cevabını alma ihtimali aklıselim sahibi bir toplumda % 98   dir. Burada aklıselim yani sağduyulu toplumdan kasıt elbette ki Müslüman bir toplum manasına alınmamalıdır. Dünyanın hangi inançtan olursa olsun bir toplumundan bu cevap alınacaktır Burada değişen sadece kelimelerdir. Bu üç ahlaki değerin anlamını tutan lafızlar sergilenecektir.
Affetmek ne demektir?

Bu üç ahlaki değerin Araf suresinin sonlarında geçen bir ayet olduğunu mealen okuduktan sonra affetmenin ne anlama geldiğine bakalım.

Araf 199. Sen af yolunu tut, iyiliği emret, cahillerden yüz çevir.

Affetmek, kasıtsız olarak şahsımıza yapılan bir olumsuz düşünce ve tavrı bağışlayarak dilenen özrü kabul etmektir. Affetmek, yapılan hataları uygun bir dille anlatarak karşımızdaki kişiyi kırmadan doğru yola ve yordama çekmektir. Affetmek, af dileyene yapılan en güzel yardımdır. Affetmek, muhatabımızda gördüğümüz kusurları yüzüne vurmadan,  doğruyu bizzat yaparak onu habersizce ıslah etmektir.

İyiliği aşılama, her Müslüman’a Allahımızın yüklediği ideal toplumun sağlanmasının en önemli ikinci faktörüdür. Bu cümlenin tam karşılığı olan “iyiliği aşıla, kötülükten uzak tut” tabiri Kur’anı kerimde yedi ayrı yerde geçer.
Bilgisizlikten uzak dur! İşte bu medeniyetin, aydınlığın, berraklığın, şeffaflığın, çağdaşlığın ve istenen insan modelinin örnek bir cümlesidir. Şimdi ayette bu üç örnek toplum modelinin anahtarlarını bir arada görelim;

Araf 199. Sen af yolunu tut, iyiliği emret, cahillerden yüz çevir.

İyiliği aşılama ve Bilgisizlikten/bilgisizden uzak durma konularını ayrı iki başlıkta vereceğimizi duyurduktan sonra şimdi; affetme, bağışlama ve Hoş görü hakkında yüce kitabımızda bir yolculuk yapalım.

Burada bir yanlış anlamaya meydan olmaması bakımından şunu kaydedelim; bilgisizden uzak durmak onunla ilmi tartışmalara girmemek vb manadadır. Ona bir bilgi öğretmek için elbette ki yakın olmak gerekir.

Her şeyden önce Afvetmek Allahın bir sıfatıdır ve Afüvv adı onun güzel isimlerindendir. Allah c, kendi sıfatlarının yansımalarını kullarında görmeği çok ister ve sever. Ayrıca Allahü talanın bağışlamak anlamında Ğufran kökünden Gaffar vb adları vardır ancak onlar günahları affetmek manasındadır. İslam’da ise kulların günahlarını ancak Allah bağışlar.
Hedeflenen bir ideal toplumda af ve hoş görü neler yapabilir bazı ayetlerle görelim;

AllahINDA SİZİ BAĞIŞLAMASI İÇİN…

Nur 22. İçinizden varlık ve servet sahibi kimseler yakınlarına, düşkünlere ve Allah yolunda hicret edenlere (kendi mallarından bir şey) vermeyeceklerine yemin etmesinler. Onlar affetsinler, vazgeçip iyi muamelede bulunsunlar. Allah’ın sizi bağışlamasını arzu etmez misiniz? Allah çok bağışlayandır, çok merhamet edendir.

EHLİ KİTABA DAVRANIŞ ve HOŞGÖRÜ

Maide 13. İşte, verdikleri sözlerini bozmaları sebebiyledir ki onları lanetledik, kalplerini de kaskatı kıldık. Kelimeleri yerlerinden kaydırarak (tahrif edip) değiştiriyorlar. Akıllarından çıkarmamaları istenen şeylerden önemli bir kısmını da unuttular. (Ey Muhammed!) İçlerinden pek azı hariç, onların daima bir hainliğini görüyorsun. Yine de sen onları affet ve aldırış etme. Çünkü Allah iyilik yapanları sever.

Bakara 109. Kitap ehlinden birçoğu, hak kendilerine belirdikten sonra dahi, içlerindeki kıskançlıktan ötürü sizi, imanınızdan sonra küfre döndürmek isterler. Siz şimdilik, Allah onlar hakkındaki emrini getirinceye kadar affedin, hoşgörün. Şüphesiz Allah, gücü her şeye hakkıyla yetendir.

Evrene son uyarı olarak gönderilen Kur’anı kerimin bir ayetinde, “Affı infak edin” buyurulmaktadır. Peygamberimiz s.a.v. e sorulan bir soru “neyi Allah için verelim” dir ve cevabı da yukarıdaki gibidir. Afv kökü birikmekten gelir ve o ayette, “ birikmiş zekâtlık mallarınızdan infak edin” manası hemen çıkar. Ancak birde malı olmayıp ta Allah yolunda malından zekat vererek infakta bulunanlar gibi sevap ve manevi rütbe elde etmek isteyenler için bunun cevabı vardır ve o da “af dağıtın” dır. Rasülüllah s.a.v. efendimizin; “bir tebessüm bile olsa sadaka verin” sözü tam buna göredir. Ayetin tamamına bakalım;

Bakara 219…Yine sana Allah yolunda ne harcayacaklarını soruyorlar. De ki: “İhtiyaçtan arta kalanı.” Allah size âyetleri böyle açıklıyor ki düşünesiniz.

Allaha cc iyi bir kul olmak her zaman için iyi bir İnsan olmakla aynı şeydir. Maslahat birbirine faydalı ama zararsız bir toplumu oluşturmaktır. Aşağıdaki ayet istenen kalitede bir Müslüman’ın ve İnsanın tarifidir.

Aliımran 134. Onlar bollukta ve darlıkta Allah yolunda harcayanlar, öfkelerini yenenler, insanları affedenlerdir. Allah iyilik edenleri sever.
  

                           Boş Zamanın Varsa Çalış


           İslam dini çalışmaya verdiği önemi bu ayetleriyle son derece beliğ olarak ifade etmektedir. İnşirah suresindeki ayetlerde;  “evet her güçlükle beraber bir kolaylık vardır, o halde boş zamanın olursa hemen işe sarıl” buyrulmakla dinimizde tembelliğin asla yer bulamayacağı beyan edilmiştir.

İnşirah 1. (Ey Muhammed!) Senin göğsünü açıp genişletmedik mi?
2,3. Belini büken yükünü üzerinden kaldırmadık mı?
4. Senin şânını yükseltmedik mi?  
5. Şüphesiz güçlükle beraber bir kolaylık vardır.
6. Gerçekten, güçlükle beraber bir kolaylık vardır.  
7. Öyleyse, bir işi bitirince diğerine koyul.
8. Ancak Rabbine yönel ve yalvar.

Dinimizin daha doğrusu tüm evrende yaşayan insanların ve cinlerin tek dininin haftalık namazı olan Cuma namazını anlatan surede  “Cuma namazını eda edince yeryüzündeki işlerinizin başına koşun” buyrulduğunu bilmeyen Müslüman var mıdır?  O halde Müslüman milletlerin tembelliğinde ve dünya ülkelerinden geride kalmalarında İslam’ın rolü olduğunu kimse aklının ucundan bile geçirmesin.

Cuma 9. Ey iman edenler! Cuma günü namaz için çağrı yapıldığı zaman, hemen Allah’ın zikrine koşun ve alışverişi bırakın. Eğer bilirseniz bu, sizin için daha hayırlıdır.

10. Namaz kılınınca artık yeryüzüne dağılın ve Allah’ın lütfünden nasibinizi arayın. Allah’ı çok zikredin ki kurtuluşa eresiniz.

Burada söz konusu olan boş zaman geçirmemektir. Müslüman ister işçi olsun, ister amir olsun, ister âlim olsun, isterse Doktor olsun hangi meslekten olursa olsun mesleğinde daima ileriye gitmek için çalışmalı ve hamlelere açık olmalıdır.  “İslam üstündür, onun üstünde bir üstünlük olamaz” özdeyişinde yerini bulan gerçeğe bakarak her Müslüman çalışmalarını ona göre yapmalı ve en önde olmak için azami çaba harcamalıdır.

Bu girişten sonra tüm soruların “öyleyse Müslüman ülkeler ve halklar neden geride kalmışlar” sözcüklerinde düğümlendiğini görüyoruz. Müslüman milletlerin ve devletlerin Dünya standartlarına göre gerilerde olmasında İslam’ın ve onun son ilahi mesajı olan Kur’anı kerimin bir dahlinin olmadığı, böyle bir şeyi akıldan geçirmenin bile büyük bir sapkınlık olacağı muhakkaktır.

Şunu kesin bir hedef olarak her Müslüman aydın kafasına koymalıdır; Dünyanın en yeni buluşları, en son teknolojileri, en mükemmel silah ve teçhizatları, fizik ve kimya alanında hatta edebiyat alanında çığır açan buluş ve gelişmeleri Müslümanların tezgâhından çıkmadıkça görevlerini tam yaptıkları duygusuna kapılamazlar.

Bugünkü Avrupa medeniyeti varlığını İslam medeniyetine borçludur. Müslümanların İspanyada kurdukları İlim ve Üniversite şehri Kurtubaya Dünyanın her tarafından öğrenciler gelirdi ve Avrupalılar orayı yıktıklarında Hilafet kütüphanesinde 400 bin cilt eseri de kül etmişlerdi.

Unutmayalım ki bizlere çalışmanın, teknolojinin ve icat kültürünün her türlü alt yapısını veren kutsal bir kitabımız var. Son yıllarda İslam ülkelerinde yetişen bazı fizikçilerin ve bilim adamlarının esrarengiz bir biçimde ortadan kaldırıldıkları bizlere bazı ipuçları vermelidir. Dünyada şu anda bilimsel ve teknolojik üstünlüğü ellerinde tutanlar bunu bırakmak istemiyorlar, Müslüman bilim adamları ise Allahın emrine uyarak “en üstün olma” hedefini yakalamakta kararlıdırlar.
Müslümanlar ezberlerinde bulunan inşirah suresinin manasını da mutlaka bilmek zorundadırlar; bunu bilen bir Müslüman’a istirahat var ama tatil yoktur. Eğer biz tatil yaparsak birinciliği yakalama hayal olmaktan öte gidemez. Tarihteki tüm hak ve ilahi dinlerin adı İslam, iman edenlerin adı da Müslüman’dır. Teknolojinin mükemmel ötesi örneklerine Kur’anımızın birçok ayetinde rastlamak mümkündür. Mesela Hz Süleyman a.s., Yemenden Kudüs’e Balkısın sarayını cismen bir saniyede getirmiştir. Bunu yaparken de “Müslümanlığı kabul etmişler olarak bana gelin” diyerek tüm peygamberlerin ortak görevini dile getirmiştir.

 Bütün bunlara rağmen;

 “Al-i İmran(139) Gevşemeyin, hüzünlenmeyin. Eğer (gerçekten) iman etmiş kimseler iseniz üstün olan sizlersiniz. “

 ilahi direktifi Müslümanları harekete geçirmiyorsa kalplerini yoklamak zorundadırlar. Benim şahsi kanaatime göre Müslüman Devlet ve milletlerin geri kalmalarında en büyük etken iç çekişmeleri, kardeşlerin kavgalarıdır. Burada da Allahın emrinden ne kadar uzaklarda dolaştığımız anlaşılıyor;

“Enfal(46) Allah'a ve Resûl'üne itaat edin ve birbirinizle çekişmeyin. Sonra gevşersiniz ve gücünüz, devletiniz elden gider. Sabırlı olun. Çünkü Allah sabredenlerle beraberdir.”

  İşte her şey burada toparlanıyor.

“Herkes kazandığı karşılığında rehindir.”

Tur 21. İman eden ve nesilleri de iman konusunda kendilerinin yoluna uyanlar var ya, biz onların nesillerini kendilerine kattık. Bununla beraber onların amellerinden hiçbir şey eksiltmeyiz. Herkes kazandığı karşılığında rehindir."


Kuranı kerimde “üstün durumdayken barış isteyen siz olmayın” diye bir stratejik direktif vardır.
 
Muhammed(35) “Sakın zaaf göstermeyin. Üstün olduğunuz halde barışa çağırmayın. Allah sizinle beraberdir. Sizin amellerinizi asla eksiltmeyecektir.”
 
Müslüman imparatorluklar özellikle bizim ecdadımız Dünyaya “ilaikelimetullah” gayesiyle yayılarak İslamı tüm insanlığa kabul ettirme fırsatı doğduğu anda bu önemli direktifi uygulayamadılar.

İslamın tüm özelliklerini, hakkaniyetini ve insani davranış modlarını temelden kavramış Âlimlerimizin azalmış olması bunda en büyük etken olmuştur diyebiliriz. Aksi halde tüm yunan kitaplarını bile medreselerinde okutma ihtiyacını nerden duymuş olabilirlerdi. Ama birçoğu yanlış olan o kitaplar artık sadece birer klasik olarak kaldı. Dünyanın yuvarlaklığını bile onlardan kurtulunca keşfettik. Şimdi öz kaynağımız olan Kuranı kerimin pek çok ayetinde evrensel gerçeklere ulaşabiliyoruz.

 “Sakın zaaf göstermeyin.”

Her şey burada düğümleniyor. Biraz iyi duruma geldik mi hemen gevşiyoruz. Hâlbuki bu da haramdır bizlere; “Gevşemeyin, hüzünlenmeyin.” Emrini veren yaratıcımızdır. Hüzünlenmek en büyük bir derttir, zira çalışma ve yükselme azmini kökten kırıyor ve Allahın; “Öyleyse, bir işi bitirince diğerine koyul. “  emrini unutturuyor.

İslamın 15. Yüzyılının bu ilk çeyreğinde artık titreyip kendimize gelme sırasıdır. Şimdi İslamı herkese duyurma ve hidayetten nasiplendirme vaktidir. “Kıyamet ne zaman kopacak “sorusuna kutsallarımızda defalarca cevap verildiği halde halen oralarda geziniyoruz ve İslamın bize yüklediği esas görevi unutuyoruz.