Kur’ân-ı Kerim’i okuyuş tarzını yani Kur’ân’ın kıraat olunuş keyfiyetini âlimlerimiz üç kısma ayırmışlardır. Bunlardan;
Birincisi Tahkîk,
İkincisi Hadr,
Üçüncüsü ise Tedvîr’dir.
“Tahkik”; Kur’an kıraat ıstılahında, her harfin hakkını vermek, özel sıfatlarına riayet etmek, sesi tam mahrecinden çıkarmak, medleri gerektiği kadar uzatmak, hareke, izhar ve ğunneleri okuyuş hassasiyetinin en son imkânını kullanarak okumaktır.
Tertil ile Tahkik arasındaki fark; tahkik, kıraata yeni başlayanı olgunlaştırma, öğretme ve alıştırma gayesini güder.
Tertil ise, kıraatta tedbirli olma, düşünme ve hüküm çıkarmadır. Her tahkik tertil’dir. Fakat her tertil tahkik değildir.
“Hadr” lûgatte evmek, telaş göstermek, acele etmek manasınadır. Kıraat ıstılâhında ise; medlerin ve tecvid kaidelerinin en az uzatıldığı ve tutulduğu okuma biçimi, yani en hızlı okuyuş şeklidir. Ancak hızlı okumak adına, tecvid kaidelerini ihlal etmek söz konusu olamaz.
“Tedvir” Kur’an-ı Kerim kıraat ıstılahında Tahkik ile Hadr ortasında bir okuma usulüdür. Her iki yönde meşru mübalağayı bırakıp, orta yolu tercih ederek okumaktır.
Sonuç: Kur’an okumaktan maksad, ondan manevi haz almak, onu anlamaya çalışmak, onu düşünmek, ondaki ince meseleleri kavramaya gayret göstermek ve onunla amel etmektir.