Annesinden yeni doğan yavrunun hâline bakmaz mısınız ki, avuçlarını yumar ve sıkar. Sanki, "tuttum dünyayı, elimden kaçmasını istemiyorum" diyor. Ölünce avuçlarını açar; sanki, "heyhât! İşte görün, elimde avu cumda hiç bir şey kalmadı; her şeyimi dünyada bırakıp gidiyorum" diyor. (Ahmed Rufâî k.s.)