Eskiden ecdadımız Osmanlı’nın evlerinde ve iş mekânlarında gelenleri uyarıcı ve bilgilendirici levhalar duvarları süslermiş. Bunların bir benzerini Mekke-Medine yolları arasında yolun sağına soluna belli mesafelerle konulmuş levhalar gördüm. Bu levhalarda “Sübhanellah”, “Elhamdülillah”, “Lahavle vela guvvete illa billah”, “HasbunAllahi ve ni’mel vekil...” gibi ifadeler var. Bu levhalar insanın uyanmasına, dalarsa gafletten kurtulmasına sebep oluyor.

Levha deyip de geçmemek lâzım. Bazen ciltler dolusu kitapla anlaşılabilecek şey iki kelimelik bir levhadaki söz/yazı ile anlaşılabiliyor, anlatılabiliyor.

Eskiden Müslümanların evlerinde “Edep ya hû”, “Bu da geçer”, “Takma kafana” gibi Osmanlıca Kur’ân harfleriyle sanatkârane yazılmış levhalar duvarları hem süsler hem de insanın kendisini derleyip toplamasına vesile olurmuş. Ne güzel bir manzara değil mi? Şimdi bu levhaların yerini artistlerin, futbolcuların müstehcen resimleri işgal ediyor.

İnsanlar düğünlerinde müstehcen anlarını tesbit ettirip onları büyülterek çerçeveletip evlerinin duvarlarına asmışlar. Altmış yaşlarına gelmişler duvarlarında hâlâ o anormal resimler asılı. Bir tarafta ihtiyarlamış, buruşmuş, sarkmış bedenleri, bir tarafta da, “bakmayın bu hatunun böyle olduğuna! Bu gençliğinde böyle alımlı-çalımlı, albenisi olan biriydi” der gibi bir mesaj yüklü. Çıkın içinden çıkabilirseniz. Çıkamazsınız çünkü bereketsizlik, huzursuzluk, kırılganlık o yuvaya tam hakimdir. Nasıl çıkacaksınız?

İyisi mi levhalar kitaplaşmalı. Hattatlara güzel, sanat değeri olan levhalar yazdırılmalı. Yazılanların da yer yer izahatı yapılmalı. Çünkü yeni nesil söylenilenlerin yazılmış levhaların ne mânâya geldiğini anlamazlar. Bizde eğitimin iflâs etmesi neslimizin bozulmasının sebeplerinden biridir.

Kitaplaştırılan levhalara neler yazılmalı?

* Ya Rezzak,

* Edeb Ya Hû,

* Bu da geçer Ya Hû,

* Takma kafana,

* Allah’ın dediği olur,

* Ölümü unutma,

* Yalan ile iman bir arada bulunmaz.

* İsraf haramdır,

* Medet Ya Hû,

* Ah Mürüvvet,

* Ah Âlicenaplık,

* Ah Teslimiyet,

* Ah İhlâs,

* Ah İstikamet,

* Ah Kerem,

* Ah Kanaat,

* Ah Şecaat,

* Ah Nezâket,

* Ah Hikmet,

* Ah Haffü’l-haz olmak,

* Ah Tevazu

* Ah Ruh Asaleti,

* Ah Terbiye,

* Ah Ahdevefâ,

* Haram ateştir,

* Alın teri mukaddestir,

* Haram iflâh etmez,

* Evlâtlarımız haram lokma olmasın,

* İyi olanlara iyi, kötü olanlara da iyi davran,

* Adalet mülkün temelidir,

* Sarhoşluk veren herşey haramdır,

* Çoğu haram olanın azı da haramdır,

* Bugün Allah için ne yaptın?

* Evvelinde besmele, ahirinde elhamdülillah olmayan hiçbir işte hayır yoktur,

* Alma mazlumun ahını çıkar aheste aheste.

Yokluklarına hasret kaldığımız faziletler, güzel hasletler, yüksek ahlâk tekrar geri gelir mi? Biz yaşarsak elbette gelir.

Levhalarla nasihat diyebileceğimiz bu husus şunları da ifade etmemizi gerektirdi:

Müslümanların evlerinde ve iş mekânlarında günümüzde asılmış bazı levhalar dikkatimizi çekiyor. Esma-i Hüsna, Vedâ Hutbesi, büyük zatların vasiyetleri ve nasihatleri, âyetler ve hadisler... vesaire gibi. Bunların sadece evin dekorunu tamamlamak için asıldığı anlaşılıyor. Evdekiler bu levhaların içindeki muhtevayı sindirebilmeleri, verilen mesajları alabilmeleri için hiç olmazsa haftada bir okumalıdırlar. Hâne halkından biri okuyup diğerleri de dinleyebilir. Levhaların duvarlarımızı süslerken kafalarımızı da düzeltmesi asılış gayesidir. Bu gayenin yerine gelmesi hassaten aile reisi olarak babanın ve annenin hassasiyetiyle gerçekleşir. Ev halkı olarak bu gayeyi hep birlikte gerçekleştirelim, efendim...