…Kezâ teheccüd namazı sanki bu yolun zarûriyâtındandır. Zarûretsiz terk etmemeğe gayret etmelidir. Eğer başlangıçta bu zor olur ve uyanmak kolay olmazsa uykuya bırakmadan, isteyerek-istemeyerek uyandırmaları için hizmetçilerden bir kısmını tayîn etmelidir. Birkaç gün kalkmaya alıştıktan sonra meşakkat ve zorlanmaya hâcet kalmaz. Gecenin sonunda kalkmak isteyen, yatsıyı kıldıktan sonra ehemmiyetsiz şeylerle meşgûl olmadan gecenin başında uyumalıdır.
Teheccüd vaktinde istiğfâr, tevbe, ilticâ, tazarru’ etmek, isyân ve günahlarını hatırlamak, kusurları ve ayıpları düşünmek, âhiret azâbından ve dâimî azâbdan korkmayı ganîmet bilmek ve Hak sübhânehû ve Teâlâ hazretlerinden afv ve mağfiret istemek lâzımdır.
“Estağfirullâh el-azîym ellezî lâ ilâhe illâ hüve’l-hayyü’l-kayyûm ve etûbü ileyhi sübhânehû” istiğfârını kalbe müteveccihen lisân ile yüz defa okumalıdır. Kezâ bu kelimeyi terk etmeksizin ikindi namazını edâdan sonra, abdestli veya abdestsiz yüz defa daha aynen söylemelidir.
Hadîs-i şerîfde: “Amel defterinde pek çok istiğfâr ve duhâ namazı bulunan kimseye müjdeler olsun! ” buyruldu. Eğer bu müyesser olursa, büyük devlettir. Öyle ise devamlı olarak, iki rek’at dahi olsa, bunu edâya gayret etmelidir. Duhâ namazının rek’atleri teheccüd namazı gibi en fazla on iki rek’attir. Vaktin ve hâlin muktezâsına göre edâ olunan kadarı da ganîmettir.
Yine her gün ve gece yüz defa “Sübhânallâhi ve bi-hamdihî” demeye devam etmelidir. Zîrâ bunda çok büyük sevâb vardır. Her sabah ve akşam bir defa “Allâhümme ma asbeha bî min ni’metin ev bi-ehadin min halkıke fe-minke vahdeke lâ şerîke leke fe-leke’l-hamdü ve leke’ş-şükrü” duasını okur. Akşam okuyacağında “Mâ asbeha” yerine “mâ emsâ” der ve duâyı tamamlar. Hadîs-i nebevîde vârid oldu ki: “Muhakkak şu duâyı gündüz okuyan o günün şükrünü edâ etmiş olur, bu duâyı gece okuyan da muhakkak o gecenin şükrünü edâ etmiş olur.” Bu duânın abdestli olarak okunması şart değildir... (Mektûbât-ı İmâm-ı Rabbânî 3/17)

06.12.2006 Fazilet takvimi

İmâm-ı Rabbânî (k.s.) hazretlerinden:
"Ameller iki kısma ayrılır:
1.  Emirleri yerine getirmek,
2.  Yasaklardan kaçınmak..
Emirlerin yerine getirilmesinde, kudsiyyûn (melekler) zümresi (insanlarla) müşterektir. Eğer yalnız emirleri yerine getirmekle terakki (ilerleme ve yükselme) mümkün olsaydı, melekler için de terakki bahis mevzuu olurdu.
Yasaklardan kaçınmak, yalnız insanlara mahsustur, meleklerde bu yoktur. Zirâ onlar, bizzat masumdurlar. Onlarda emirlere muhâlefet mecali yoktur ki, yerine getirmekten kaçınsınlar. Dolayısıyle terakki, yalnız bu ikinci kısım (yasaklardan kaçınmak) için lâzımdır.
Anlatıldığı biçimde yasaklardan kaçınmak, ayniy-le nefse muhalefettir. Zirâ şerîat, nefsanî hevanın kalkması, zulmânî âdetlerin defî için gelmiştir. Çünkü, nefsin tabiatının iktizâsı; ya haramı irtikâb etmek, yahut sonu harama çıkan fuzûlî şeyleri işlemektir. Bu bakımdan, fuzûlî şeylerden kaçınmak, ayniyle nefse muhalefettir." (Mektûbât, 1.cild  286.mektub)

Allah razı olsun

Allah razı olsun