Bir kıssa bin hisse



Hükümdarlıktan veliliğe


Tilemsan meliki Yahya bin Yağan’ın yolu, Tilemsan velilerinden Abdullah Tunusî’nin ikametgâhına rastlamıştı.

Melikin yanındakiler:

“Efendim burası Abdullah Tunûsî’nin mekânıdır, ziyaret etmek ister misiniz?” dediler.

Hükümdar da, “Madem ki buradan geçiyoruz, bir ziyaret edelim,” dedi.

Hükümdar ile maiyeti Abdullah Tunûsî’nin evine girdiler. Hükümdarın üzerinde gayet güzel ve kıymetli elbiseler vardı. Abdullah Tunûsî ise gayet mütevazi giyinmiş ve derviş kılığında idi.

Melik, Abdullah Tunûsî’ye, “Bu üzerimdeki elbise ile namaz kılmakta bir sakınca var mı?” diye sordu.

Şeyh Abdullah Tunûsî hükümdarın bu sualine sadece güldü.

Hükümdar, “Niçin güldünüz?” diye sorunca, Şeyh şu cevabı verdi:

“Senin şu anki halin köpeklerin haline benziyor. Köpekler önüne bir pislik gelse, hatta tuvalete girseler doyuncaya kadar yerler, her tarafları pislik içinde kalır. Sıra işemeye gelince, sidik üzerlerine sıçramasın diye ayağını kaldırarak işerler. Senin de karnın haramla dolmuş. Bundan haberin yok; sırtımdaki elbise ile namaz kılmamda bir sakınca var mıdır? diye soruyorsun.” dedi.

Şeyh Abdullah’tan bu sözleri dinleyen hükümdar ağlayarak şeyhin ayaklarına kapandı ve talebeliğe kabul edilmesi için yalvardı.

Hükümdarın dileği şeyh tarafından kabul edildi ve koca hükümdar Şeyh Abdullah Tunûsî Hazretlerine sadık kalarak, zamanın büyük velilerinden oldu.