MUTLULUK...
Hayatimda ilk önce SEVMEYI ögrendim çünkü sevdikçe kendimi hisssettigimi gördüm.
AFFETMENIN ne oldugunu anladim ve affetmenin aslinda yeni insanlar kazandirdigini gördüm. Bir gün geçmisime baktigimda
Birisini HATIRLAMANIN aslinda ufak bir telefon görüsmesi kadar basit oldugunu biliyorum artik.
Aslinda BANA DEGER VEREN INSANLARIN çok yakinimda oldugunu fakat gözlerimin hep uzaklarda oldugunu anladim.
Birisini kirdiktan sonra ÖZÜR DILEMENIN aslinda beni ben yaptigini anladim.
SEN BENIM IÇIN ÖNEMLISIN kelimesinin verebilecek en büyük hediye oldugunu buldum.
Bir yerden sonra KELIMELERIN mana ifade etmedigini biliyorum.
Sahilde yürür ve düsünürken birinin de beni DÜSÜNDÜGÜ duygusu beni sevindiriyor.
MUTLU OLMANIN aslinda bir kedinin güzel bir anini yakalamak kadar basit oldugunu anladim.
TELEFONUN tuslarina üzüntünün, mutlulugun, yikintinin sigdigini gördüm.
YASAMIN YASAMAYA DEGER OLDUGUNU VE ISTERSEM MUTLU OLACAGIMI ÖGRENDIM!!..
"Mutlu olmak istiyorsanız, gerçekten temiz bir ruha, dünyadaki güzellikleri görebilecek bir göze, ve bir çocuk kalbine sahip olmanız yeterlidir"
-Norman Vincent Peale-