Kim ki,kasden namazı terkederse, kâfir olur.» Buradaki küfürden maksat: Küfür cezasını gerektirir ya da küfre yaklaştırır, demektir. Şayet vücubunu inkâr ederse hakikaten kâfir olur. (Dürret'ül-Bahr)
Zahire» adlı kitapta şöyle denir: «Bir kadın çocuk yapma esnasında kendinden kan gelmemiş ve namaz vakti girmiş ise, çocuk kısmen görünür halde de olsa, ayakta oturarak veya gücü yetmezse imâ ile namazını kılmak ve kazaya bırakmamak mecburiyetindedir.»
Bir kimsenin iki eli kesik olsa, ona abdest aldırtan ve teyemmüm ettiren de olmazsa yüzünü ve kollarım duvarlara sürüp namazı kılar. Tehir ve kazaya bırakmaz. Böyle olup da her hangi bir şekilde abdest veya teyemmüm alan kimse veya elbisesiz olan çıplak bir kimse oturarak ima ile namazını kılar.
Denizde boğulmak üzere çırpman kişi eline bir tahta geçirse ve bu sebeple biraz kendine gelse, bu arada te'hiri caiz değildir. Namaz vakti de girse, o vaziyette kafa ile kılmak ve namazı kazaya bırakmamak mükellefiyetindedir. Şayet, vakti çıkarırsa Allah'a o namazın borcuyla gider. Eğer, böyle tutunacak bir şey bulamazsa tehire müsaade vardır. Bazı ulemaya göre tehir de etmez teşbihte ve ima ila edada bulunur.
Görülüyor ki; mazeret olmadıktan sonra namazı kazaya bırakmak yoktur. Hasta ve korku namazının da zamanında kılınması gerekir.
Buraya kadar olan izahat gösteriyor ki, imkân olduktan son ra namaz kılmamaya asla müsaade yoktur.
Ey akıllı kişi: Şu büyük ulemamızın fetvalarını düşünecek olursan anlarsın ki, özürsüz namazı terk etmeye asla imkân yoktur. Ve onu özürsüz terk edene büyük azap vardır.
Bu hususta Cenab-ı Hak şöyle buyuruyor: Sonra, bu peygamberlerle, sâlih kimselerin arkalarından kötü bir nesil geldi ki, namazı terkettiler, şehvetlerine uydular; bunlar da cehennemdeki «Gayya» vadisini boylayacaklardır.»
(Meryem, sûresi âyet: 59)
Bir tefsirci de: «Cehennemde bir vadiye girer ki, harareti çok ve derinliği de çok engindir.» der. Diğer bir tefsirci de «Gayya» hakkında şu izahatta bulunmuştur: «Cehennem kuyularından bir kuyudur ki irin ve yaralardan akan kanlar o kuyuya birikir.» (Tefsîr'ül-Lübâb)
Mevıza-ı Hasene
