Bir namazı özürsüz kazâya bırakmak büyük günâhtır. Bu namaz, kazâ edilmekle borç yerine getirilmiş olur. Fakat bunun geciktirilmesinden dolayı meydana gelen günahın bağışlanması için tevbe etmek ve Allah’dan afv dilemek lâzımdır.
İnsan, gerek yaratıcısına karşı ve gerekse insanlara karşı olan borçlarını bir an önce ödemeğe çalışmalıdır. Hayatın, süresi belli, çok azdır! Borçlarını ödemeden ahirete gidenlerin hâllerine ne kadar acınsa azdır.
Kazâ namazları ile uğraşmak, nâfile namazlar ile uğraşmaktan daha iyi ve daha mühimdir. Fakat farz namazların müekked olsun olmasın, sünnetleri bundan müstesnadır. Hatta kuşluk ve tesbîh namazları gibi, haklarında nakil bulunan nâfile namazlar da böyledir. Çünkü bu sünnetler, farz namazları tamamlar, bunların kazasıda mümkün değildir. Kaza namazlarının ise, muayyen vakitleri olmadığı için onların her zaman yerine getirilmesi mümkündür.
Namazları kazâya bırakmak günahtır. Bu günahtan kurtulmak için sünnetleri fedâ etmek uygun olmaz. Böyle bir günahı işleyen kimsenin daha fazla ibadet ederek Allah’ın bağışlamasına sığınması gerekirken, hakkında Rasûlullâh’ın şefaatine tecellisine vesile olacak bir takım sünnet ve nafileleri terk etmesi nasıl uygun olabilir?
Hem bir kısım vakit namazlarını kazâya bırakmak, hem de diğer bir kısım vakit namazlarını, kendilerini tamamlayan sünnetlerden ayırmak iki kat kusur olmaz mı? Buna aykırı olan bazı nakiller geçerli değildir. Bunlar kabul edilen fetvâya aykırıdır. Hem sünnetleri, hem de kazâ namazlarını kılmaya elverişli vakit bulamadıklarını iddiâ edenler bulunursa bunlar insaflı bir iddiâda bulunmuş sayılmazlar. Boş yere en kıymetli zamanlarını harcayan insanlar, böyle bir iddiâya nasıl kalkışabilir?
(Ömer Nasuhî Bilmen)
...........
fazilet takviminden (03.12.2005)
