Nükleer Enerji Daha Ucuz mu?    

İndigo Dergisi’ndeki yazılarımızda daha önce enerji konusunu sıklıkla gündeme getirmiş, konuşmuştuk. Bugün konumuz biraz daha spesifik; nükleer enerji.     
Teknolojik gelişimin hızı katlanarak ilerliyor; büyüyor.

Onu da bir organizmaya benzetirsek; ne kadar irileşirse, orantılı olarak da enerji ihtiyacı o kadar artacaktır. Enerji kaynaklarına sahip olmak, yakınlarında bulunmak bir ülkenin diğerine olan avantajlarıdır. Uluslararası ilişkilerin temel belirleyicisi günümüzde budur. ABD’nin Ortadoğu’da ne işi var sorusunun bir cevabını işte bunun içinde bulabiliriz.      

Olağanüstü büyüyen modern dünyanın bugün en temel sorunu enerjidir. Fosil kökenli enerji kaynakları için rezerv süresi 50 yıldır. Bu süre azalabilir; fakat artmayacaktır.     

Halihazırda, su kaynaklı hidroelektrik, kömür ya da petrol kaynaklı termik santrallarından elde edilen enerjinin ülkemizin ihtiyacını karşılayamadığımız için komşu ülkelerden takviyeler yapmaktayız. Gelişmekte ve kalkınmakta olan bir ülke olarak da her geçen gün enerji ihtiyacımız ve buna bağlı açığımız artmaktadır.     

Nükleer enerji neredeyse elli yıldır insanlığın “hizmetindedir.” 6 ve 9 Ağustos 1945 tarihlerinde Hiroşima ve Nagazaki’ye atılan iki atom bombasının yarattığı enerji insanoğluna o güne kadar karşılaşmamış olduğu bir şey gösterdi. O tarihte ABD’ni dünyanın bir numaralı süper gücü yapan, elinde bulundurduğu işte bu teknolojiydi.

Sonra SSCB de bu teknolojiye ulaştı ve insanlık 1960’lı yılların hemen başında nükleer savaşın eşiğine geldi. Bizim bütün çocukluğumuz böyle bir savaş olacağı tedirginliği ile geçti. Filmler izledik. Bir anlamda tehdit edildik.     

Çok basit akıl yürütme yollarıyla kestirmeden sonuca gitmek olasıdır; “herhangi bir konvansiyonel bomba büyüklüğünde bir parçadan milyonlarca misli daha fazla enerji alabiliyorum. O halde elimde böyle bir güç varsa, kullanmam gereken enerjiyi çok daha ucuza mal edebilirim.”     

Entropi konusunu işlerken termodinamiğin bir kaç yasasından söz etmiştik. Kimyada da kullanıla gelen en temel yasa neydi?    
Fiziksel tanımı ile; “Evrende enerji sabittir; yoktan var edilemediği gibi, varolan da yok edilemez.”    

Kimyasal tanımı ile; “Bir tepkime sonucu reaksiyona giren maddelerin toplam kütlesi, çıkanların toplam kütlesiyle eşittir.”    

Ortada şöyle bir düşünsellik söz konusu. “Ben nükleer santral kullanarak, petrol, kömür, hidroelektrik, termik santrallarda ürettiğimden çok daha efektif bir şekilde enerji temin edebileceğim.”    

Teknolojik olarak olağanüstü bir durumla karşı karşıyaymışız gibi düşünebiliriz, hissedebiliriz. Etrafımıza baktığımızda çevremizin nükleer santrallarla çevrilmiş olduğunu da görebiliriz. Dünya bunu zaten kullanıyor ve uzaydan bakıldığında bütün gelişmiş ülkelerin şehirlerlerini aydınlatan gece görüntülerinin altında da bu var, diyebiliriz.

Fakat bu o kadar da gösterildiği gibi değil. Bir atomun fisyonu ile milyonlarca megawatt gücünde elektrik alıyorum, esprisinin derinliklerinde başka noktalar olduğunu da gözardı edemeyiz.

Birincisi; ve en önemlisi, nükleer enerji üretmenin çevre üzerinde etkisidir. Nükleer enerji ilk “sortide” belki çok efektif ve ucuz enerji üretiyor. Fakat santralde üretilen enerjinin tabii bir sonu olan atıklar en az 300 yıl boyunca kontrol altında tutulması gerekiyor.

Ayrıca bu atıkların yeraltında depolanması ve bu sahanın insanoğlunun yaşam kaynaklarıyla ilişkisinin sıkı sıkı denetim altında tutulması gerekiyor. Bunun sıfır maliyet olduğunu düşünemeyiz.

Çok uzun vadeli bir iş programından söz ediyoruz. Örneğin; atık içinde bulunan bir plutonyum izotopunun 24 bin yıl bekletilse dahi ışımasını sürdürdüğünü öğreniyoruz. Demek ki, yerlatında çok büyük depolama sahalarına ihtiyaç duyacağız ve çocuklarımızın, torunlarımızın başlarına uğraşmaları ve çözmeleri gereken “tonla” sorunlar mirası bırakmış olacağız. Türkiye’de bununla ilgili olarak Torosların adının geçiyor oluşu insanın tüylerini diken diken etmektedir.     

İkincisi; belki yine çevre etkisiyle bağlantılı olacaktır, “emniyet, kontrol, işletme, iş güvenliğidir.” Böylesi bir santralın işletmesinin maliyeti bu anlamda, diğerlerinden çok daha yüksek olacaktır. Olası bir kaza durumunda ise geri dönüşü olmayan bir süreç yaşanacaktır. Bu espri gibi algılansa da, olası bir nükleer kaza durumunda yapılacak ilk şey “sevdiklerimizle vedalaşmak” olacaktır.

Nükleer santral yapılacak bölge seçiminde bir sürü kriter devreye girmektedir. Deprem riski, soğutma suyuna olan yakınlık, meteorolojik kriterler ilk akla gelenlerdir. Santral elemanlarının taşınması da buna önemsiz gözükse de eklenmesi gereken bir diğer husustur. Türkiye gibi gün içinde beşik gibi sallanan ülkelerde nükleer santral yer seçimi hiç de kolay değildir.
    
Üçüncüsü;

kurulum maliyeti. Bir nükleer santralın ortalama maliyeti 3 – 5 milyar dolar arasında değişim göstermektedir; ve kurduğunuz santralın, teknolojinin bir ömrü vardır. Türkiye gibi enerji üretmenin yanı sıra enerjiyi taşıma sorunu yaşayan ülkelerde böylesi maliyetlerin yönlendirilmesi konusunda çok ciddi bir planlama sorunu yaşadığını şahit olabiliyoruz.

Türkiye için teknoloji seçimi çok önemlidir. Genellikle böylesi durumlarda gelişmiş ülkelerin geri kalmış teknolojilerinin ülkemize satılmaya çalışıldığını yaşanmış tecrübelerden biliyoruz. Fransa halıhazırda eskimiş teknolojisini yenilemek için mevcut maliyetin 10 ila 20 katı arasında bedeller ödemeye hazırlanmaktadır.     

Dördüncüsü;

nükleer yakıt sorunudur. Bilinen en verimli yakıt uranyum gözükmektedir ve uranyumun da bilinen rezervi için 60 yıl gibi bir ömür biçilmektedir. Yani bir süre sonra uranyum azaldıkça temin maliyetleri artacak, zaman içinde yeni teknolojilere ihtiyaç duyulacaktır. Bu teknolojilerin maliyeti de diğerlerinden hiç de az olmayacaktır.

Dört ana başlıkta topladığımız dikkat çekici hususları arttırmak mümkündür. Sonuçta bedelini ödemediğiniz bir enerjiye sahip olamıyorsunuz. Yoktan bir şey üretmeniz mümkün değildir.    

Çok kısa olarak değinip, bitireceğiz. Nükleer enerji insanlık için bir süre daha gündemde kalacaktır. Fakat onun hizmeti insanoğlu için her anlamda tetikte durulması gereken bir konudur. 
   
Türkiye yılda 3.000 saat güneş almaktadır. 
Türkiye’nin rüzgar alan bölgeleri hiç azımsanmayacak büyüklüktedir. 
   
Türkiye’nin üzerinde bulunduğu yerkabuğu özelliği nedeniyle jeotermal enerji kaynağı ihmal edilemeyecek seviyededir. Anadolu’daki bir çok şehir, sadece jeotermal enerji kaynakları ile ısıtılabilecek, sıcak su ihtiyacı karşılanabilecek imkana sahiptir.     
...ve bu üç enerji kaynağına Türkiye en az yatırım yapan ülkedir.    

Uzay Gökerman   

   Sayın amanbe;Nükleer enerji konusunda aynı fikirde olmayabiliriz.Zaten herkes aynı fikirde olsa dünyada bu tartıışmalar yaşanmazdı.
İnsan sağlığı ve İnsan canı söz konusu olduğu zaman,enerji piyasasını bilmenin  çok önemli olmadığını düşünüyorum.Nükleer Enerji savunucuların(kartellerin),yazılı basın ve 'görse'basın kanalı ile yapmış oldukları propagandalar vasıtası ile bizleri istedikleri yöne yönlendirmeye çalışıyorlar.İşin vahametini gizlemeye çalışıyorlar.
       Bildiğiniz gibi bu günler de,Sayın Başbakanımız da Mersin Akkuyu  da yapılacak santral için anlaşmalar yaptı...
Mersinliler yürüyüşler düzenledi fakat ,bildiğim kadarı ile Başnbakanımız ve diğer yetkililer geri adım atmadılar.İnşAllah Japonya'nın başına gelenler bizim başımıza gelmez...

Önce tanımını ortaya koyalım. Kendi türünden ya da kendi türü dışındaki bir canlıdan gen aktarılarak bazı özellikleri değiştirilen bitki, hayvan ya da mikroorganizmalara "Genetiği değiştirilmiş organizma" (GDO) deniyor.

Ticari kaygılar yüzünden tarım ürünlerinde ilk olarak domates genleriyle oynandı. Bioteknoloji şirketleri tarım ilacı azalacak, üretim maliyeti düşecek yüksek verim küçük çiftçiyi zengin edecek söylemleriyle, genleriyle oynadıkları tohumları 1990'lı yılların ortasında ülkelere soktular.

1996'da 6 ülkede 1.7 milyon hektarlık bir alanda başlayan GDO'lu ekim, günümüzde 25 ülkede 125 milyon hektarlık alanda yapılıyor. En son Mısır bu ülkelere katılırken, Tazmanya GDO'lu üretim projesini erteledi, Yunanistan ise GDO'lu mısır ithalatı yasağını 2 yıl uzattı...

Verdiğiniz link de...Güzel bir çalışma yapılmış,tamamını okuyamadım ama her zaman faydalanılacak bir çalışma emeklerinize sağlık müsait zamanlarda okuyacağım...

Söylediklerine,duyduklarımıza göre  şimdi de Çanakkale de domates de İsrail toğumu kullanılıyor ve bir kereden fazla ürün alınmıyor. Sonunda bizim Güzelim Çanakkale dometesini de tahrip edecekler...
Ah! birde şu İsrail mallarına 'van minut' diyebilsek...

Bugün İtalya da yapılan referandum da nükleer'in her çeşidine hayır dendiğini biliyor muydunuz?

Görüldüğü üzere hemen burnumuzun dibi diyebileceğimiz ülkelerde (Ermenistan, Bulgaristan, Romanya, Rusya, Ukrayna, İran) Nükleer santral var. Heralde Dünyada ki bütün ülkeler santral kursun diye beklemiyeceğiz. Yahu İtalyanın arkasında dayısı var yani avrupa birliği var. Enerjide sıkıntı yaşasa hemen el atacak bir dayısı var. Ve keza İtalya G7 üyesi. Yine yukarıda saydığımız ülkelerde her hangi birinde nükleer sorun yaşansa, Sınırlarımı kapatacağız Radyasyon giremez diye.

Tek tek hayattaki bütün ölüm risklerini düşünürsek hayat çekilmez olur. Kanserden ölmeyelim, fakat diğer devletlere muhtaç yaşayalım zillet içerisinde öylemi. Bu vesvese ile yaşarsak trafikte ikende araba çarpar ölebiliriz, o zaman trafiğedemi çıkmayalım. İllaki her şeyin bir rizikosu vardır, muhakkak nükleerde de var bu risk. Sistemli, düzenli, dikkatli bir şekilde hareket edildiği zaman, neden sorun yaşansın nükleerde. Yine Nükleerde yaşanan sorunlar insan kaynaklı oluyor. İnsanın dikkatsizliğinden radyasyon sıkıntı oluyor.

Eğer bu hükümet nükleer santral fikrini hayata geçirebilirse, işte en büyük icraat budur. Bugün İran'da nükleer santral istememelerinin en büyük sebebi güçtür. Yani nükleer güçtür. Tabi ortadoğuda İsrailden başka nükleer güç olduğu zaman, taşlar yerinden oynayacak. Madem Nükleer o kadar tehlikeli bıraksınlar iran kursun, bunlar iran halkını sevdiği için mi istemiyor nükleeri.

Nükleer santral = Güç

Tabi bir de bu işin kader noktası var, nasipte nükleerden ölmek varsa başımız üstünde yeri var. Ecel birdir, tagayyür etmez.

Selametle

Greenpeace'den siyanür uyarısı 
 
Greenpeace Bölge Sorumlusu Banu Dökmecibaşı, Köprüören köyünün içme suyundan aldıkları numunede kabul edilebilir seviyelerin üzerinde siyanür olduğunu tespit ettiklerini ileri sürdü.
HÜSEYİN EFE / KÜTAHYA

 

Çevre Mühendisleri Odası'nın bölgeden alınan su numunelerinin analizi sonucu Köprüören köyünün içme suyu kaynağında 0, 071 ppm seviyesinde siyanür çıktığını söyleyen Banu Dökmecibaşı, bunun kabul edilen 0, 050 ppm'lik seviyenin yüzde 40 üzerinde olduğunu bildirdi.

 

Greenpeace'in kazanın yaşandığı günden beri Çevre ve Orman Bakanlığı'nın elindeki verileri paylaşmasını talep ettiklerini açıklayan Banu Dökmecibaşı, "Zehirlenmelerin yaşandığı Dulkadir Köyü, zaten arsenik nedeniyle yaşanan hastalıklardan dolayı ölüm ve göç yaşanan bir köy. Greenpeace olarak Köprüören Köyü'nün içme suyu kaynağından aldığımız numunelerde normal seviyenin üzerinde siyanür çıkmıştı. Ancak Çevre ve Orman Bakanlığı çıkan bu sonuçları yalanlamış ve Greenpeace ile Çevre Mühendisleri Odası'nı
halkı paniğe sürüklemekle suçlamıştı.

 

İl Sağlık Müdürlüğü ve Bakanlık kendi yaptırdıkları analizlerin temiz olduğunu iddia ediyor, ancak sonuçlar kamuoyu ile hiç paylaşılmadı. Kütahya'daki siyanür havuzundan sızıntı olduğunun ispatlanması ve Çevre Bakanlığı ile Sağlık Bakanlığı'nın harekete geçmesi için daha kaç kişinin ölmesi gerekiyor? Eti Gümüş A.Ş.'nin bir an önce kapatılması gerekmektedir ve halkın da acilen bir sağlık taramasından geçirilmesi çok önemlidir" dedi.


 
 
 
İHA

Kardeşim bu başlık altında, ben sizlerle yüzlerce hatta binlerce Nükleerin ya da radyasyonun zararlarını anlatan makale, yazı paylaşabilirim. Aynı şekilde Nükleerin faydalarından bahseden makalelerde paylaşabilirim. Fakat hiçbir gelişme elde edemeyiz. Ben bildiğimi okurum, siz de bildiğinizi okursunuz. Zaten ben olayın bu boyuta gelmesini istemediğim için dikkat ederseniz bu başlık altında paylaştığım ilk yazı tamamen tarafsız, sadece bilgilendirme amaçlı idi. Maksat birbirimizi anlamak olsun.

Sivrisineğin ısırmasından kaçıp,yılanın kucağına düşmeyelim. Bu nükleerden, radyasyondan en çok zarar gören milletlerden birisi japonlar gerek hiroşimadan gerekse geçtiğimiz günlerde meydana gelen olaylardan. Hal böyle iken bu işten en çok kaçması gereken millet japonlar olması lazım iken istatistiklere bakıldığı zaman nükleer santral yönünden A.B.D. ve Fransanın ardından Japonya 3. sırada yer alıyor. Ve yine Rusya'da çernobil hadisesi. Acaba Bu japonlar ve Ruslar bizm görmediğimiz neyi görüyorki hala nükleerde bu kadar ısrarcı oluyorlar ya da biz Türkiye bu Rusların ve japonların görmediği neyi görüyoruz ki hala diretiyoruz Nükleer olmasın diye. Ayrıca Radyasyon sadece Nükleerden kaynaklanmıyor ki, bugün kullandığımız teknolojinin neredeyse hepsinde Radrasyon mevcut. Başta dediğimiz gibi Sivrisineğin ısırmasından korkmayalım, önümüze çıkan küçük derelerde boğulup kalmayalım zira bizi ummanlar bekliyor.

Düşmanın silahıyla silahlanalımki arada sıklet farkı olmasın. Birbirimizi anlamaya çalışalım. Yoksa haber sitelerinden kopyaladığımız haberlerle bu konuyu çözüme kavuşturamayız.


Selametle kardeşim

Herkes aynı fikirde olmak zorunda değil, forumda her konunun artı yönü eksi yönü paylaşılıyor, kimseye özel bir misilleme yok, ayrıca bazılarımız natural yaşam yanlısı diye dünyadan yada Türkiye'den bir haber değil ve açıkçası teknoloji ve bilim özürlü bir ülkede böylesi büyük bir adım D sınıfı sürücü belgesi olmadan tır kullanmaya benzeyebilir!

Komşuda var benimde olsun mantığı olur...

Problemse,sıkıntı yok yazmayız...

İlgiyle takip ediyoruz..