"Evimizin üç odası vardı… Her şeyin olduğu ve ödevimi yaptığım mutfak... Kardeşlerimin uyuduğu küçük oda... Bir de annem-babamla benim uyuduğumuz üçüncü oda…

Yazın, samanı içeri yığdıktan sonra, kardeşlerim arada bir ambarda uyumaktan da hoşlanırlardı... O zaman ben de küçük odaya geçer, orada yalnız uyurdum. Yatağın karşısında camı kara benekli bir ayna vardı… Uyku tutmadığı zamanlar öylece uzanıp kendi kendime konuşurdum. Küçük parmağımla konuşurdum.

- Başlangıçta ne vardı, diye sorardım. Sessizlik…

- Allah dünyayı yaratmazdan önce ve dünya, manganez ve dağlar yokken, ne vardı?

Parmak sallanırdı. Masada örümcek görsen, örümceği aşağı atsan masa kalır… Masayı dışarı taşısan döşeme tahtaları kalır… Döşeme tahtalarını söksen toprak kalır… Toprağı arabaya doldurup götürsen, dünyanın öbür tarafındaki yıldızlı gökyüzü vardır… Öyleyse başlangıçta ne vardı?

Parmak cevap vermezdi, ben de onu ısırırdım."

(John Berger, Bir Zamanlar Europa'da)