Gereken önemi vermediğimiz ve ihmal ettiğimiz bazı şeyler var ki, insana kazandırdığı mükâfat ve derece sebebiyle Cebrail (a.s.) bile bunları yapanlara gıpta ediyor.
Rasul-i Ekrem (s.a.v.) , bir hadis-i şerifinde Hz. Ali (r.a.)' a hitaben şöyle buyuruyor:
'Ya Ali! Cebrail (a.s.) , 'İnsanoğlu olsaydım da yedi şeyi yapsaydım' demiştir:
1- Beş vakit namazı cemaatle kılsaydım.
2- Alimler ile beraber bulunsaydım.
3- Hastaların hâlini sorsaydım.
4- Cenaze namazı kılsaydım.
5- Su dağıtsaydım.
6- İki dargını barıştırsaydım.
7- Yetimlere şefkatle muamele etseydim.
Ya Ali! Sen bunları yapma hususunda gayretli ol!
Ya Ali! Bir yetim ağlayınca arş-ı mecid titrer ve Allahu Teala Hz. şöyle buyurur:
'Ya Cebrail! Bu yetimi ağlatanın cehennemde yerini bul, ben de onu ağlatayım! Yetimi güldürenin, sevindirenin
cennette yerini genişlet, ben de onu sevindirip güldüreyim.'
Yine Rasulullah (s.a.v.) şöyle buyuruyor:
'Ya Ali! Şunlar kalbi parlatır:
* İhlâs suresini çok okumak.
* Az yemek.
* İlim meclisinde bulunmak.
* Az pişmiş ekmek yemek.
* Gece namazı kılmak.
* Yetimlerin başını sıvazlamak.'
Fudayl bin İyad (k.s.) da şöyle buyuruyor:
"Helva yemeyi bırakmak övünülecek bir şey değildir. Esas siz o kimsenin akrabasını gözetip gözetmediğine, öfkesini yenip yenmediğine, komşulara, dul kalmış kadınlara ve yetimlere karşı nasıl muamele ettiğine bakın. Din kardeşlerine ve arkadaşlarına karşı edebi nasıldır? İşte bir kimse hakkında hüküm verirken asıl bunlara dikkat etmek lâzımdır."
Ne dersiniz, düşünüp nefis muhasebesi yapmakta fayda var değil mi?
Ayşegül Akgül
