Tüm aşklarımın kaynağı ruhum muydu? Sevdiğim bebek kokusunun...Üzerine titrediğim insanların...Ruhumun kaynağı sendin diye mi,aşk her şeyde SENi aradı Allah'ım! O aşkı bulmak için miydi bunca şeye duyduğum sevda ve bulamayınce yeniden,yeniden sevmek...Uçan kelebeğin kanadında,evladını kaybeden ananın feryadında bulmaya çalıştım bazen...Kimi zaman sevdiğim bir yemekte,kimi zaman sevdiğim bir çiçekte.Aslında tüm güzelliklerde biraz RAB vardı.O'nu arayışlarım vardı.Ruhum savrula,savrula sonbahar yaprakları misali,seni aradığını anladı artık.Bunu bulmak için çok kaybetmek,çok gözyaşı dökmek mi gerekiyordu?O aşkın yükünü taşıyabilmek için mi olgunlaşıyordum.Aşk SENdin de Allah'ım,biz ondan mı bulamadık aşkı nefislerimizde.Şimdilerde bir pişmanlık büyüyor gözlerimde ve dilim aflara meyletmiş.Ben bir sevgilide,bir annede,gülümseyen bir bebekte de aşk bulunur sanmıştım.Halbuki kaybettikçe anladım ki tek baki olan aşktın Ya Rabbim ! Ve bütün aşklar ruhumu kapına taşıdı.Rahmetine duyduğum ümit,cehennemi söndürebilecek kadar güçlü olsa da,azabından korkum cenneti yıkabilecek güçtedir. EY RUHUMUZUN KAYNAĞI,AFFET BİZİ...


 
Aşk dediğin ne kadının güzelliğinde gizli ne de erkeğin ihtişamında aşikar AŞK dediğin seni var edenle var ...