Bir gün Hz. Ali (r.a) kapıda bir dilencinin durduğunu görür.Oğlu hz. Hasan veya Hüseyine; Annene git kendisine verdiğim o altı dirhemden birini sana versin ve getir şu fakire ver dedi.
Hz. Hasan veya Hüseyin annem ''o altı dirhemi un almak üzere sakladım''diyor,dedi.Bunu üzerine hz. Ali;
Eğer kişi elindeki paradan çok Allah'a güvenmezse imanı gerçek bir iman değildir,biz neyi kimden esirgiyoruz. Bize rızkı veren kim? Rızkımızın teminini Allah' havale etmedikçe nasıl güzel huzurlu yaşam sağlarız.Git annene söyle o altı dirhemin hepsini göndersin dedi.
H.z Fatıma (r.a) validemizde o altı dirhemin hepsini gönderdi.
H.z Ali daha içeri girmemişken satmak üzere bir devenin yularından tutup çeken bir adam yanından geçti.Hz. Ali adama devesini kaça sattığını sordu.Adam yüzkırk dirhemdir deyince hz. Ali parasını sonra vermek üzere deveyi kapıya bağla dedi.Adamda deveyi bağlayıp gittikten sonra bir başka adam geçip ''bu deve kimindir'' diye sordu. Hz. Ali benimdir dedi ve ikiyüz dirheme anlaşarak deveyi adama sattı.
Hz. Ali alacaklısının parasını verdikten sonra artan altmış dirhemi götürüp hz. Fatıma validemize verdi. Hz.Fatıma ''bu ne parasıdır'' diye sordu.Hz. Ali; bu Cenab-ı Allah'ın ''kim bir iyilik yaparsa ona o iyiliğinin on katı verilir''diyen ve Peygamber Efendimizin de çoğu hadisi şeriflerinde malının geri geleceğini vaad buyurduğu paradır dedi.
