Doğuşum sanaymış
Dönüşüm yine sana olacak
Bak ellerim soğuk
Yüreğim küçülüyor avuçlarımda
Yüzüm buruk
Bir kış soğuğu dayanmış dudaklarıma
Sözlerim yine sensiz yine boğuk boğuk
Bir Ebubekir sadakati gösteremesemde
Bu pişmanlığımı kabul et...
İnsan kaybettikçe anlarmış
Her sonun bir nefeslik olduğunu
Meğer ne boş hayaller saklamışım
Senden habersiz sandıklara
Şu ömür diye sarıldığım
Meğer gel-git müsveddesiymiş
Bir Hamza yakınlığı gösteremesemde
Medine muhtaçlığımı kabul et...
Güle oynaya yaşamışım
Güle oynayacak zaman
Oysa sensiz gülmek
Acımalar acısı
Bir Ali gibi tutunamasamda
Bu bedevi yakarışımı kabul et...
Sensiz kaç mevsim geçirmişim
Kaç iklim yüreğimi küçültmüşüm
Kaç sabah yorganıma güvenmişim
bilmiyorum...
Seni unutan bendim
Ve yine sana sığınan benim
BENİ AFFET
BEN SENİN ÜMMETİNİM ... !!
