Söz, insanın içinde saklı duyguların ve gizli kuruntuların tercümanıdır.
Ağızdan çıkan söz yakalanmaz, geriye çevrilmesi de mümkün olmaz.
Onun için akıllı kimseye yaraşan, dilini tutmakla söz sürçmelerinden sakınmak, zarar doğuracak düşüşlerden korunmaktır.
İnsan konuşmadığı zaman durum daima lehinedir.Fakat konuşunca ya lehine olur yahut aleyhine olur.
Sev gili Peygamberimiz (S.A.V.) Hz.: Muaz (R.A.)'a şöyle buyurmuştur:
«Ey Muaz! Sen sustuğun müddet selâmettesin. Konuştuğun zaman aleyhine olur veya lehine olur.»
Bu itibarla bir fayda sağlamayan, ilim ve edeble ilgili bulunmayan boş sözlerde hayır yoktur. Bunlar zarar getirir. Konuşmalarda noksanlık ve hatalardan kurtulmak için gözetilmesi gereken bazı şartlar vardır:
1 — Söz, ya bir fayda temin etmek, ya da bir za rarı kaldırmak maksadıyle söylenmelidir.
2 — Söz yerinde söylenmeli ve fırsatı kaçırmaktan sakılmalıdır.
3 — Söz ihtiyaç miktarı olmalı, ziyade yapmamalıdır.
4 — Konuşulan açık ve sade bir dille söylenmelidir. Bir sebebe ve maksada bağlanmayıp rastgele konuşulan sözler hezeyan kabilinden olacağı için, bunlarda hayır yoktur. Hayır olmayan şeyden de kaçınmak gerekir.
(Edebüddünya)
