Süleymaniye Camii’nin 3 yıldır süren restorasyonu tamamlandı ve bayram namazıyla yeniden ibadete açıldı.

Ancak “açılmaz olaydı” dedirtti bugün bana. Arkadaşlarla buluşup çay içmek için mekan ararken yolumuz Süleymaniye’ye düştü. Lalezar’da birer bardak çay içtikten sonra vakit namazı için Süleymaniye’ye gidelim dedik. Avluya büyük bir kalabalıkla girdik ki mahşer yeri gibi. Millet camii görmeye, türbe ziyaretine gelmiş. Ne büyük ibadet!


Şimdi kimsenin namaz kılıp kılmamasında değilim ama camiiyi görmeye gelen adamların tiplerine bakıp da tezatlık görürsem “orda dur” derim yani. Gelenlerin çoğu işte böyle saçları görünmeyecek tarzda başları örtülü ama gerisini koyvermiş türde hatunlar ile eşleri, abileri vs. idi. Turistler de vardı. Bu kalabalığa rağmen abdest yerlerinin neredeyse boş olması, Süleymaniye’nin mermerlerine ve süslemelerine duyulan aşkın, namazdan daha büyük olduğunu -en azından bana- ispat etti.

Camiiye giren turistlerin başlarını örtmesini zaten anlamlı bulmazdım da; turisti, Türk’ü bu sefer ne başörtüsü ne bacak, olduğu gibi girip taa mihraba kadar gidip fotoğraf çekmeler, camii içinde ve çeşitli yerlerde pozlar vermeler, namaz kılanların önünden arkasından gruplar halinde gezmeler. Tam bir rezalet görüntü vardı içeride.

Bir de bunu oradaki hödük müezzine anlatmaya çalışıp, insanları uyarmalarını, namaz kılınacak bir ortamın kalmadığını söylediysem de, “git köşede bir yerde kıl, ne karışıyorsun, kıl namazını git!” gibi tam bir şok edici cevapla karşılaştım. Eee, diyanetin imamından ancak bu kadarcık bir hassasiyet beklenebilir bir camiiye: Allah turiste ve devlete zeval vermesin!

Müslümanların gelip ibadethane olduğu halde, ibadethane vasfına mugayir bir şekilde içeri girmesine mi, camiye gelindiği halde namaz kılmaktan imtina edilmesine mi, namaz kılanlara rahatsızlık verilmesine mi kızayım, bilmiyorum. Müezzine zaten bir şey demiyorum, o Alman turist bacılarıyla gayet nazik ilgilenecektir mutlaka!

Süleymaniye’yi böyle restore ettiler de iyi mi ettiler? Oraya gelenler mermerden değil de altından bir camii görseydiler ne olacaktı ki! Ruhu olmadıktan, orada ibadet edilmeyip müze gibi gezip gittikten sonra.

Süleymaniye’yi müzeye çeviren bu zihniyete Allah akıl fikir versin. Böylece ibadethaneyi pis niyet ve amelleriyle kirletmiş oldular.

Restorasyona da hiç bakmadım, camiyi güzel restore edip etmemeleri umrumda da değil artık. Küçük bir mescidde kılınan namaz, turistlerin cünüplükleriyle kirlettiği mekanlarda kılınandan herhalde daha evladır.

Seyfullah Aslan -muverrih.net