Adamın biri meşâyihten birine hizmet eder ve ona:
 
-”Bana ismi Âzam duâsanı öğretmeni istiyorum,” der. O da:
 
-”Senin bunu öğrenebilme ehliyetin var mı?” der. Adam:
 
-”Evet!” der. Meşâyih ona:
 
- O halde sen, şehrin giriş kapısına git, sonra gel, orada gördüklerini bana anlat!” der. Adam şehrin giriş kapısına gider. Oturur ve beklemeye başlar. Bir de bakar ki, yaşlı bir oduncu, eşeğiyle odun getiriyor. Askerin biri gelip yaşlı oduncuyu döver ve odunlarını elinden alır. Bu olaydan sonra döner şeyhine gördüklerini anlatır. Şeyh, ona:
 
-”Eğer İsm-i Âzam duasını bilseydin bununla o askere ne yapmak isterdin?“
 
Adam:
 
-”O askerin helak olması için bedduada bulunurdum” der. Şeyh kendisine:
 
-”O gördüğün yaşlı oduncu var ya, işte bu İsm-i Âzam duasını bana öğreten odur.” Der. Adam şaşar kalır. Şeyh devam eder:
 
-”Şunu iyice bilmelisin ki, İsm-i Âzam duasını şu sıfatlara sahip halim ve selim birisi öğrenebilir:
 
1-Sabır,
 
2- Mahlukata merhamet.
 
3- Mahlukata şefkat.
 
Sonra, muhakkak ki, az konuşmak, nefsi islâh etme yolunda en faydalı şeylerdendir. Helâl ve temiz lokma, tabiat ve ahlakı islâh etmek ve nefsi saflaştırıp nurlandırmakta en faydalı şey olduğu gibi…
 
Kaynak : İsmail Hakkı Bursevi, Rûhu’l-Beyan Tefsiri: 2/532-533.