Bir universite profesoru ogrencilerine su soruyu sorar: "Var olan herseyi Tanri mi yaratti?"
Cesur bir ogrenci ayaga kalkar ve yanitlar: "Evet herseyi Tanri yaratti!"
Profesor sorusunu yineler ve ogrenci yine "evet efendim" diye yanitlar.
Profesor devam eder: "Eger herseyi yaratan Tanri ise ve seytan var olduguna gore seytani da Tanri yaratmis olur ve calismalarimizda uyguladigimiz 'kesinlestirme' prensibine gore de Tanri şeytandir. Ogrenci boyle bir onerme karsisinda sasirir ve yerine oturur.
Profesor ise ogrencilerine bir kez daha Tanri'nin icindeki kaderin bir
efsane oldugunu kanitlamaktan oturu oldukca mutludur.
Bu arada bir ogrenci ayaga kalkar ve: "Bir soru sorabilirmiyim profesor?"
der. Profesorde sorabilecegini soyler. Ogrenci ayaga kalkar ve "Soguk var midir?" diye sorar.
Profesor: "Nasil bir soru bu boyle, tabi ki vardir" diye yanitlar. "Sen hic soguktan usumedin mi?"
Ogrenci: "Aslinda, fizik yasalarina gore soguk yoktur. yasamda/realitede biz sogugu sicakligin yoklugu olarak dusunuruz. Herkes veya nesneler
o enerji oradaysa veya bir sekilde enerji iletiyorsa onu deneyimler. Ornegin, Absolute 0 (-460 derece F) sicakligin kesin yoklugudur (hic olmadigi seviyedir). Tum maddelerin bu seviyede reaksiyon verme ozellikleri bozulur ve degisir. Soguk yoktur, o yalnizca sicakligin yoklugunda duyumsadiklarimizi tarif etmek icin yarattigimiz
bir kelimedir" der ve devam eder; "Profesor, karanlik var midir?"
Pofesor: "Tabiki vardir".
Ogrenci yanitlar: "Korkarim gene yaniliyorsunuz efendim. Cunku, karanlik da yoktur. Yasamda/realitede karanlik isigin yoklugudur. Biz isik uzerinde calisabiliriz ama karanligi calisamayiz.Gercekte, biz Newton'un prizmasini kullanarak beyaz isigi kirar ve renklerin cesitli dalga uzunluklari uzerinde calisabiliriz. Ama karanligi olcemeyiz. Bir basit isik isini karanlik bir mekani aydinlatarak karanligi kirmis olur yani karanligi gecersiz kilar. Siz belli bir mekanin/uzayin ne kadar karanlik oldugundan nasil emin olursunuz? Isigin miktarini olcersiniz! Bu dogrudur degil mi? Karanlik insanlik tarafindan, isigin olmadigi yer/mekan icin kullanilan bir kelimedir.
Son olarak ogrenci profesore gene sorar: "Efendim seytan var midir?"
Bu kez profesor pek emin olamamakla birlikte yanitlar: "Tabi ki,acikladigim gibi, biz onu her gun, her yerde onu goruruz.Seytan /kotuluk bir kisinin baska bir kisiye her gun sergiledigi
insaniyetsizliginin bir ornegidir. O , dunyadaki islenmis tum suclarda,
siddette yer alir. Bunlarin tumu seytanin kendisinden baska bir sey
de degildir." der.
Ogrenci devam eder: "Seytan yoktur efendim.Yani o kendi basina
yoktur.Seytan basit olarak Tanrinin yoklugudur. O aynen karanlik ve soguk ta oldugu gibi insanin tanrinin yoklugunu tarif etmek uzere yarattigi
bir kelimeden ibarettir. Tanri seytani yaratmadi. Seytan/kotuluk insanin
tanrisal sevgiyi yureginde duyumsamadigi zaman deneyimlediklerinin bir
sonucudur. O aynen sicakligin olmadigi yere gelen soguk ya da isigin olmadigi yere gelen karanlik gibidir.
Profesor yerine oturur. Genc ogrencinin adi Albert Einstein'dir.
(Bir dini meselenin akılla nasıl ispat edileceğine dair küçük bir anektodu sizle paylastım. Burada Esas manada Tanrının herseyi yaratacabileceği cok güzel bir sekilde gayesine ulastırılmıstır. Zaten Albert Einstein ile birlikte Ateizmin temelleri olan materyalizm felsefesi onun Görecelilik kuramı ile yerle bir olmuş ve bu sayede dunya Tanrısızlık Buhranından kurtulmustur.Karl Marxın kurmus oldugu maddeci anlayıs ve Charles Darwinin getirdiği sapık Kökenler teorisi ile bir temele oturtulmak istenen ateistlik bir buyuk fizikçi yardımıyla yok edilmiş ve bundan sonra bu teorilerin gecersiz oldugu tum dunya tarafından kabul edilmiştir.)
"Kalk ey Bilal, insanlara ilan et ki; Cennete ancak mümin olanlar girer. Muhakkak ki dilerse Allah, bu İslam dinini facir bir kişiyle destekler ve kuvvetlendirir".
(Ebu Hureyre-Sahih~i Buharı Muhtasarı, c. 10, s. 266-268).
