Kur’ân’ı, Sünnet’i tüm yaşantıma,
Mutlak hâkim kılamazsam vay bana!..
Tövbe silgisiyle günah kirini,
Temizleyip silemezsem vay bana!..

Kapılmışım hayat denen bu sele,
Ne kadar çırpınıp dursam nâfile,
Teslim olup bir mürşid-i kâmile,
Doğru yolu bulamazsam vay bana!..

Gülü sevip ona gönül bağlayan,
Hasret «od»u yüreğini dağlayan,
Her seher aşk ile figan eyleyen,
Bülbül kadar olamazsam vay bana!..

Dünyada altından tahta çıksam da,
Karşıma duranı vurup yıksam da,
Bend kurulmaz ırmak olup aksam da,
Bir testiye dolamazsam vay bana!..

Mevlânâ ve Yûnus misâli hani,
Canda bulmak için gönül şâhını,
Kalbimi kuşatan benlik zırhını,
Parçalayıp delemezsem vay bana!..

Sahip olsam bile güneşe, aya,
En fazla korktuğum kalmaktır yaya,
Göçerken dünyadan dâr-ı bekāya,
Îman ile ölemezsem vay bana!..

İlk durağı derler ahretin kabir,
İmtihana hazır olmak gerekir,
Çıkıp da gelince Münker ve Nekir,
Sualleri bilemezsem vay bana!..

Ömrümün her günü toy-düğün olsa,
Nefs dünyadan türlü murâdın alsa,
Bilmesem elemi yüzüm hep gülse,
Mahşer günü gülemezsem vay bana!..

Andıkça çözülür dizimin bağı,
Kahrolur düşünse bunu Kaf Dağı,
Ukbâ’da Rasûl’ün nurlu sancağı
Altında yer alamazsam vay bana!..

Çalışıp toplayıp, yığsam serveti,
Tatsam dünyada her türlü nimeti,
Bir «cemâlullâh»ı bir de cenneti,
Kazanan kul olamazsam vay bana!..


İhsan KARİP   
Yüzakı Dergisi