İbrahim bin Edhem hazretleri ile Şakik-i Belhi hazretleri (rahmetullahi aleyhima) Mekke’de karşılaştılar. Şakik-i Belhi hazretleri "rahmetullahi aleyh" o sıralarda uzlete çekilmiş, kimseyle görüşmüyordu. İbrahim bin Edhemm hazretleri, Şakik-i Belhi hazretlerine “seni bu duruma getirmeye sebeb ne oldu” diye sordu.
 
Şakik şöyle cevap verdi:
“Bir gün çölden geçiyordum. Yerde yatan, kanatları kırık bir kuş gördüm. Kendi kendime “burada oturayım ve bu kuşun rızkının nereden geldiğini gözetleyeyim.” dedim. Kuşun karşısında yere çöktüm. O sırada gagası arasında çekirge taşıyan başka bir kuş geldi. Kırık kanatlı kuşun yanına konarak gagası arasındaki çekirgeyi onun gagasına bıraktı. Bu durumu görünce içimden “bu kuşu öbürüne vasıta kılan ulu Allah nerede olursa olayım benim rızkımı da sağlamaya kadirdir” diyerek kazanç peşinden koşmaya son verdim ve kendimi tamamen ibadete adadım”
 
İbrahim Edhem hazretleri O’na:
“Peki neden sen o kırık kanatlı kuşa yiyecek taşıyan sağlam kuş olup da daha yüksek dereceli olmak istemiyorsun? Sen, Peygamber Efendimizin (sallAllahü aleyhi ve sellem) “Yüksek el (veren el), alçak elden (alan el) daha hayırlıdır” diye buyurduğunu duymadın mı?”

Bu cevabı alan Şakik-i Belhi hazretleri İbrahim bin Edhem’in (rahmetullahi aleyhima) elini tutarak öptü ve “Ya Ebu İshak sen bizim üstadımızsın” dedi ve bundan sonra insanların arasına karışarak, çalışıp rızkını kazanmaya ve insanlara dağıtmaya başladı