Geceler siz söyleyin, hani nerede rahmet ?
Şafağın söküşü nerde Ey Şâh-ı Azamet ?
Bugün bayram, yüzlerde ki sevince alâmet.
Eşiklerde yine ben! Dediler ki “az sabret”
Ne yani? Cibrîl inmez ki arza, bekleyeyim.
Sancılarım yükselir şâha, hemen öleyim!
Gözlerim Yâkub! Nâr-ı beyzâ cehennemdeyim.
Sinem kan revan Kerbelâ, çaresiz yerdeyim.
Sevinmek hayal, zira Mâh-ı Muharrem î’dim.
Asrın delhizinden gelir bu kırık iniltim.
Gelecekteki nesiller anlarlarsa, derdim
Meğer “sevmek azâb ender azâb imiş” derim
Kırılan bütün acılar firarda kıyâmet.
Nerede hub dostlarım? Bu ne biçim felâket?
Dağıldı azalarım, îmanım bir rezâlet!
Soldu gül, öldü bülbül; bahçevana selâmet!
Afyoni
