Yağmur... Sıcak atoma bir islak mendil yağmur
Kurumuş dudağıma tükenmez sebil yağmur...

Korkularım girdaptı bir deniz, beni yutan
Can simidim, sürünüp çıktığım sahil yağmur...

Saklar mı özlediğim diyardan bir nefesi,
Yasemin esintili şu çisil çisil yağmur?..

Uzak çocukluğumu düşlerken geliver de,
Sisli hâtıralann buğusunu sil yağmur!. .

Bitkinim, ümitsizim... Zaman esrarlı bir göl,
Dipsiz karanlığıma titrek bir kandil yağmur...

Sevdalar; hep o yanık eski kütük kokusu,
Göğsümde tek ferahlık: tarçın, zencefil yağmur...

Çölde pişirmiş Mecnûn, aşkının elmas'ını,
 Benim ham çamuruma çâre: kor değil, yağmur!..

Söylemem kimselere, bulutlar da duymasın,
Çatlamış toprağımın derdini sen bil yağmur!..

İbrahim Erdinç Şumnu
Zafer dergisi