“Ey Gavs! Biz mekanın mekanıyız, bize mekan yoktur. Biz insanın sırrıyız,insan bizim sırrımız. İnsan yoktur, biz varız, ne ayrıyız ne gayrı. Biz varız ; biz insanın gayrı değiliz. İnsanda belirdiğimiz gibi hiçbir varlıkta belirmedik. İnsan bizim bineğimiz, bütün kainat da (canlı cansız) insanın bineği (kastedilen İnsan-ı Kamil).Eğer insan bilseydi, her dakika “YaRabbi beni öldür” diye yalvarırdı .Eğer insan bilseydi, içindeki beni bulsaydı, o zaman derdi ki: “Mülk benim”.
Bildiğinde kalırsan, inat edersen, işte o şeytandır. Bildiğinden, aklından çık. Soyun. Sıfatlardan Zat’a git, Zat’tan sıfatlara git.”
Kendinden kendine tecelli. Tohumdan ağaca, ağaçtan meyveye, meyveden tekrar tohuma her şeyde bir döngü. Başladığı noktadan bittiği noktaya, bilen el-Adl, O’na hamd. Kulluktan maksat bilmek. Sadece iyilik değil, sadece kötülük değil, ikisini birlemek, kemal. Kesrette vahdet, vahdette kesret. Hepsi hamdda gizli.
Kalbi cehde eğilimli olana ne mutlu. Fakirlik ve yoksulluğa eğilimli insana ne mutlu. Fakir; malı ve parası olmayan değildir. Fakir ; bize kavuşmak isteyendir, hiçbir şey istemeyendir. Hiç olandır. Teslimiyettir. O’nu en iyi bilmek, hiç bilememektir. İstememeyi istemek de bir istemektir. Fakrın fakrından fakra .Aynada gören de O, görünen de O. Biz fakirlerleyiz, fakirler de bizimledir. Biz onların indindeyiz, onlar da bizim indimizdedir. Onların yemesi bizim yememiz,bizim yememiz onların yemesidir. Onlarla aramızda perde yoktur. Onların dönüşleri bizedir. Az yerler, az içerler.
Zatıyete ulaşan için sıfatlar gölgedir. Her şeyi en güzel bir şekilde yap, yaşa, ama kalbinde yeri olmasın. Övülmek ve sövülmek aynı olmalı. Bizi doğrudan görmek istersen, ne cehennemle meşgul ol, ne cennetle ile meşgul ol. Bizi gören kişi soru sormaz, bizi görmeyen kişi için soruların faydası yoktur. Bizi bilmek görmektir. Bildiği halde görmeyi isterse, o bizi görmemiştir, dolayısıyle bilememiştir. Bizim gayrımız olan her şeyden sıyrılan, bizi görebilir. Bilen demez, deyen bilmez.
Dindarlar için nefs, arifler için kalp, vakıflar için de ruh yolunu yarattık.
Ey Gavs ! Bizmle olmak istiyorsan, istemeyi de isteme.
Bizi aracısız olarak görmek istersen, ne cennete bak, ne cehenneme bak, ancak bizim ile meşgul ol.
İsyankar kul günahlardan geçmeden, taatkar kul da, taatlardan geçmeden
bizimle olamaz. Hiç kimse günahlarla bizden uzak olmadığı gibi, hiç kimse de
taatlarla bize yakın olamaz.
Bizi bilmek görmektir, görmeyi bilmekten ayrı sanan gaflettedir.
Kendini arttıran kişi, mutlaka mutluluğa ermiştir.
Bizim için çaba sarfeden kişi bizi bulur.
Fakirlik ve yoksulluğu, insanın bineği kıldık.
Bizim yanımızda fakir; her şeyde buyruğu olandır.
Bildiklerini uygulamak buyruktur. Her şeyimize yön verebilmek, eline,
beline, diline buyruk geçirendir.
Seni sevmeyeni de sev, seveni de sev. Ancak hedef bu. Sır bu. Çirkini,
kötüyü de sev.
Bize bakmak istediğinde, hüzünlü bir kalp ara.
Sizleri ayrı ayrı şeriatlarda kıldık ki birbirinizle yarışasınız. Hıristiyan,
Yahudi veya diğer dinlerden, geceleri kalkıp Allah aşkıyla ibadet edenler ve
Allah’a yakaranlar vardır.
Bize kavuşmak isteyenler, yokluğu, hiçliği, boşluğu bulsun. Kalbin tamamen boşalması lazım. Tam bir ayna. Bize ulaşmak isteyen cennetten de
geçsin, cehennemden de geçsin.
Biz dindarlar yolunu nefs içinde, arifler yolunu kalp içinde, vakıflar yolu-
nu da ruh içinde kılmışız.
İlmini terk etmeyen, onunla yetinen, bizim indimizde kovulmuştur.
Anasının ve babasının ölümüne, evladının ölümüne üzülmeyen kimse,
bizim indimizde o, ‘lem yelid ve lem yuled’dir.
Bizim indimizde erdemli olan tevbe ; günah işlemediği halde tevbe edendir. Beceriksizliğinin, güçsüzlüğünün farkında olan kişidir.
Bize en yakın oruç, bizden başkası olmayandır.
Miraç; bizim gayrımızdan uzaklaşmak, yükselmektir.
Bize en yakın namaz ise, kalbinde, aklında bizden gayrısı olmayarak kılı-
nan namazdır.
Alıntı...
Bunu okuduğumda yüzüme bi tane osmanlı tokatı yemiş gibi hissettim...o kadar güzel anlatılmışki...Sizinle paylaşıyim istedim...Rabbim kendinde Yok olanlardan eylesin..
