Çok zengin bir adam, ölümünün yaklaştığını hissedince, oğlunu yanına çağırıp en mühim vasiyetini bildirmiş. Demiş ki: “Beni mezara çoraplarımla gömün!” Anlamamakla beraber kabul etmiş oğlu. Adam  oğlunun eline bir de mektup tutuşturmuş. “Ölümümden sonra, ilk başın sıkıştığında bu mektubu açarsın!” demiş.

Neyse, hak vâkî olmuş, adam rûhunu teslim etmiş. Bu arada oğlunu, “Ben şimdi  babamı çoraplarıyla nasıl gömerim.” diye almış bir düşünce. Bir hoca bulup sormuş acele tarafından. Ama müspet cevap alamamış. “Olmaz, dinimizce uygun değil böyle bir şey.” demiş hoca. Başka hocaya sormuş, o da, “Olmaz.” demiş. Çoçuk çâresiz kalınca, hatırına birden babasının, “İlk başın sıkıştığında açarsın!” diyerek bıraktığı mektup gelmiş. Hemen mektubu arayıp bulmuş. Mektupta şunlar yazılıymış:

“Oğlum, gördüğün gibi ben bunca zenginliğime rağmen yanımda bir çorap bile götüremiyorum. Sen düşün gerisini artık...