Hazret-i Âişe’nin üstünlüğünü ve fazîletini bildiren pek çok hadîs-i şerîf vardır. Bunlardan bazıları şöyledir:
“Âişe, Cennette de benim zevcemdir.”
“Yâ Âişe! Allahü teâlâ sana iyilikler versin! Beni sevindirdiğin gibi, seni sevindiremedim.”
Resûlullah efendimize; “En çok kimi seviyorsunuz?” diye sorulunca; “Âişe’yi!” buyurdu. “Erkeklerden kimi seviyorsunuz?” denilince de; “Âişe’nin babasını.” buyurdu.
Hazret-i Âişe anlatır: Birgün iğnemi kaybetmiştim. Mum ışığı ile aradım, bulamadım. O anda Peygamberimiz geldi. Yüzünün nûruyla ortalık aydınlandı. İğnemi hemen buldum ve güldüm.
Buyurdu ki:
- Ya Âişe! Neden gülersin?
Durumu anlattım. Bana buyurdu ki:
- Kıyâmette de böyle olacak. O gün beni göremeyecek olanlara çok yazık.
- Yâ ResûlAllah! Kıyâmette kimler sizi göremeyecek?
- Yanında ismim anılıp da, bana Salevât-ı şerîfe okumayanlar, benim yüzümü göremeyeceklerdir.