Değeri anlaşılamayan şair

[apotyson]

İZLER
Kalbinde her dakîka şu ulvî tahassürün
Minkâr-ı âteşini duy, dâimâ düşün:
Onlar niçin semâda, niçin ben çukurdayım?
Gülsün neden cihan bana, ben yalnız ağlayım?...
Yükselmek âsumâna ve gülmek ne tatlı şey!

Bir gün şu hastalıklı vatan canlanırsa... Ey
Müştâk-ı feyz ü nûr olan âtî milletin
Meçhul elektrikçisi, aktâr-ı fikretin
Yüklen, getir -ne varsa- biraz meskenet-fiken,
Bir parça rûhu, benliği, idrâki besleyen
Esmar-ı bünye-hîzini; boş durmasın elin.
Gör dâimâ önünde esâtîr-i evvelin
Gökten dehâ-yı nârı çalan kahramânınıı
Varsın bilinmesin bilecek nam-u şanını
                        TEVFİK FİKRET

[apotyson]

Gülme biçarenin sefaletine;
Kim bilir tabiattl Ona yetmis yıl önceden mevrus;
Kim bilir, belki - muztarip, me'yus -
Onu mahkum eden su zilletine
Seni mes'ud eden muhabbettir...
       TEVFİK FİKRET