İnsanoğlu Nankördür

[Hâsıl-ı Kelam]

Yağmur yağsa ıslanıyor,
Güneş açsa ısınıyor,
Rüzgar esse usanıyor,
İnsanoğlu nankördür.

Karnı doyar şükür bilmez,
Kazansa da yüzü gülmez,
Dünyayı ver gözü doymaz,
İnsanoğlu nankördür.

İşi varsa dayıcım der,
Ekmek bulsa hep kendi yer,
Kuş tüğünden halılar ser,
İnsanoğlu nankördür.

Zenginliği bir halt sanır,
Beleşi karşıdan tanır,
Duymaz seni seslen çağır,
İnsanoğlu nankördür.

Makam şöhret için yaşar,
Dostlarını tek tek boşar,
Babasından bile kaçar,
İnsanoğlu nankördür.

(anonim)