"İhtiyacını gizleyenin, ihtiyacını Allah (c.c.) giderir"

[Mücteba]

Ebû Saîdi'l-Hudrî (r.a)'den: "Bir ara ailemize, daha önce benzerini hiç yaşamadığımız bir yokluk ve açlık hâli isabet etmişti.
Kızkardeşim bana:
- "Resûlullah (s.a.v.)'a git de ondan bir şeyler iste", dedi. Kalkıp Allah Resûlü'nün huzuruna gittiğimde, kendisi ashâbıyla sohbet ediyorlardı.

Beni görünce, birden sözü değiştirip:
- "Kim muhtaç olduğu halde, ihtiyacını insanlardan gizlerse, onun ihtiyacını Allah giderir. Kim, kendisini dilenme durumuna düşürmezse, Allah onu, kendi katından zengin eder..." buyurdu.

Ben, kendi kendime:
- "Allah Resulü, bu sözü benim için söylemiştir", dedim. Ve ondan hiçbir şey istemeden geri döndüm.

Durumu, kız-kardeşime anlattığımda, o da:
- "İyi yapmışsın", dedi.

Ondan sonra, bir müddet kerpiç işinde çalıştım. Onun arkasından da Cenâb-ı Hakk bize dünya kapısını açtı. Ve biz Ensâr'ın en zengin ailelerinden biri hâline geldik." (Beyhaki)

Fazilet Takvimi

[Günbatımı]

Bir gün hastaneye gitmiştim, yanıma da yeterli olabileceğini düşündüğün kadar para almıştım. Tahlil vs. derken tek kelimeyle 1 kuruş bile param kalmadı. Ceplerimden bozuk 1 lira çıkar diye düşünürken (ki genelde öyle olur) hiç para çıkmadı. Orada öyle beş parasız kalakalmıştım. Tahlil sonuçlarını beklerken bir taraftan da kara kara düşünmeye başladım eve nasıl gideceğimi...
Telefon etsem yine para lazım, dolmuş için para yok, taksiye binip evde ödesem dünyanın binbir türlü hali var. Kaza olur, araç arıza yapar yolda inmem gerekirse şoföre ne diyeceğim. Birinden halimi arz edip 1 liracık (o zamanlar 80 kuruş bile yeterdi) istesem, gözümün önüne yeni tip dilenciler geldi. 'Yolda kaldım, yol parası' diyenler... Yapamadım. Eve kadar yürümeyi bile düşündüm ama geceye anca evde olurdum. Cep tlf. yok.
Kısacası tamamen çaresiz kaldım. Sonra içimden ''Allah'ım bir çıkış yolu gösterecek mutlaka' dedim. 'Şimdi yerde bir 1 tl bulurmuşum' diye düşündüm. Kendi kendime gülümsedim ama çaresizlikten. Allah'tan tahlil sonuçlarını beklediğim için vaktim vardı. Onun için fazla telaş etmedim.
Böyle kara kara düşünürken bir ses duydum: "Günbatımı, senin ne işin var burda?!" Şöyle bir baktığımda umutsuzca, hiç beklemediğim bir tanıdığımı gördüm karşımda. Üstelik arabaları vardı. :) Bebeğinin ayağına cam batmış, oraya acile getirmişler. Onlar da o hastaneye ilk kez gelmişlerdi, ben de... Bir de o tanıdığın bana söylediği söz neydi dersiniz: "İyi, sen de bizimle dönersin, hem yol parası da vermene gerek kalmaz!" :) Halimi bilmeden söylemişti bu sözleri... Rabb'im çok büyük, gönülden tevekkül de bu olsa gerek.

Teşekkürler paylaşım için. Bu anımı çoktandır Sadakat'ta paylaşmak istiyordum ama toparlayamıyordum kafamda. Bu yazı vesile oldu...

[tk1978]

Bir gün hastaneye gitmiştim, yanıma da yeterli olabileceğini düşündüğün kadar para almıştım. Tahlil vs. derken tek kelimeyle 1 kuruş bile param kalmadı. Ceplerimden bozuk 1 lira çıkar diye düşünürken (ki genelde öyle olur) hiç para çıkmadı. Orada öyle beş parasız kalakalmıştım. Tahlil sonuçlarını beklerken bir taraftan da kara kara düşünmeye başladım eve nasıl gideceğimi...
Telefon etsem yine para lazım, dolmuş için para yok, taksiye binip evde ödesem dünyanın binbir türlü hali var. Kaza olur, araç arıza yapar yolda inmem gerekirse şoföre ne diyeceğim. Birinden halimi arz edip 1 liracık (o zamanlar 80 kuruş bile yeterdi) istesem, gözümün önüne yeni tip dilenciler geldi. 'Yolda kaldım, yol parası' diyenler... Yapamadım. Eve kadar yürümeyi bile düşündüm ama geceye anca evde olurdum. Cep tlf. yok.
Kısacası tamamen çaresiz kaldım. Sonra içimden ''Allah'ım bir çıkış yolu gösterecek mutlaka' dedim. 'Şimdi yerde bir 1 tl bulurmuşum' diye düşündüm. Kendi kendime gülümsedim ama çaresizlikten. Allah'tan tahlil sonuçlarını beklediğim için vaktim vardı. Onun için fazla telaş etmedim.
Böyle kara kara düşünürken bir ses duydum: "Günbatımı, senin ne işin var burda?!" Şöyle bir baktığımda umutsuzca, hiç beklemediğim bir tanıdığımı gördüm karşımda. Üstelik arabaları vardı. :) Bebeğinin ayağına cam batmış, oraya acile getirmişler. Onlar da o hastaneye ilk kez gelmişlerdi, ben de... Bir de o tanıdığın bana söylediği söz neydi dersiniz: "İyi, sen de bizimle dönersin, hem yol parası da vermene gerek kalmaz!" :) Halimi bilmeden söylemişti bu sözleri... Rabb'im çok büyük, gönülden tevekkül de bu olsa gerek.

Teşekkürler paylaşım için. Bu anımı çoktandır Sadakat'ta paylaşmak istiyordum ama toparlayamıyordum kafamda. Bu yazı vesile oldu...

Ibret alinmasi gereken bir olay.
Paylasim icin tskl.
Bunun gibi daha bir cok Arkadasimizin basina gelmis hadiseler var.
Iste biz bagzen ne büyük bir Devlete sahip oldugumuzu unutuyoruz.
Ama bizi aslaa unutmayanlar var.