İstanbul Elden Gitti

[Mücteba]

İstanbul Elden Gitti

İstanbul'da huzur ve sükun içinde yaşamak çok zorlaştı, neredeyse imkansız hale geldi. Merhum Çelik Gülersoy, ölümünden birkaç sene önce Büyükada'ya nakl-i mekan etmişti. Orada hiç olmazsa otomobil yoktu.

Şehir çılgınca büyüyor.

Eskiden yaz gecelerinde balkon kapısını açtığım zaman salonuma mis gibi bir deniz havası gelirdi. Şimdi kebap ve şarap kokuları geliyor.

Saygısızlık, laubalilik, başıboşluk son haddinde... Bir ay kadar evvel gecenin birinde canhıraş bir oto alarmı çalmaya başladı, tam yarım saat sürdü.

Geçen yıl bütün yaz boyunca aşağıdaki canlı müzik mekanlarından, parasız kalmış Afrikalılara icra ettirilen sözde müzikleri dinlemek zorunda kaldım.

İstanbul halkı egzoz dumanı ve gazları soluyor. Halkın benzi soldu.

Sultanahmet'teki o şiir gibi iki canım Japon kiraz ağacı kesildikten sonra şehrin adam olacağına dair son ümitlerimi de yitirmiş bulunuyorum.

İstanbul'dan kaçabilecek durumda değilim. Yaşlanmışım, bütün eşim dostum bu şehirde. Tenha bir yere çekilsem çevresiz kalacağım. Bilmem ki ne yapsam?

Galiba yapacağım tek şey, İstanbul'u bu hale getirenlere beddua etmektir. Rant için, her sengi Âcem mülküne bedel olan şehr-i Stanbul'un canına okudular.


Mehmet Şevket EYGİ - 19 Mayıs 2012 Cumartesi