En büyük huzur, Allah'ı anmaktır

[İsra]

Yalvarıp yakarmak kalbin ilacı, cilasıdır. Acz ve fakr sularında Kudreti Sonsuz'a el açıp yakarmak, kendi varlığını ebedi ışıkla ışıklandırmaktır.İnsan, varlığındaki gizli madenleri, güzellikleri dua ve niyaz ışığıyla açığa çıkarır.

Yüce Yaratıcı'yı anmak ve O'na niyazda bulunmak kalp için en büyük huzur kaynağıdır.

Her içten yakarış, varlığı yaratıcısına yaklaştırır, O'nun teveccühünü çeker.

Bitki olsun, hayvan olsun, insan olsun...

Çocuk ağlar, annenin merhamet pınarı coşar.

Bitki sararıp solar, hâl diliyle rahmeti temenni eder, gökler boşalır.

Çöl sıcağında hayvanlar acziyetlerini haykırırlar, bulutlar hareketlenir...

Âdap sınırlarında açılan hiçbir el o kapıdan boş dönmez.

İnsan, sınırlı varlık. Rabb'in sonsuz kudreti karşısında acziyetini kavradıkça büyür, kemale erer. Bu da amel ile, yakarışla, niyazla.

Bütün yüce şahsiyetlere bakın, hepsi, dua-niyaz pınarından içerek semalarımızda parlamışlar.

Durup nefse seslenmeli:

Gençsin, güçlüsün, sevgi-heyecan dolusun. Bunu ebedi bilme. Her kemalin ucundaki zeval gerçeğini gör. Yalnızca düştüğünde yakarışa geçme! Her zaman tetikte ol! Dara düşünce Yaratıcı'yı hatırlayanlar, samimi gönül ehli olamazlar.

Dünya uğruna yapılan ısrarlı istekler hep bir maddi semereyle sonuçlandı. Böylesine şeyler için gecelerini gündüzlerine katanlar mezara kadar eşlik edecek azıklar edindiler. Ama ışığı mezar ötesine uzanacak kıymetler için neden çırpınmayalım?

Dua ki sofralarımızın narin bereketi. O olmadan hiçbir şey olamayacağımız tılsımlı maden...

Dua ki Hazreti Yusuf'u zindandan,

Hazreti Yunus'u balığın karnından,

Hazreti Musa'yı azgın dalgalardan,

Hazreti Nuh'u korkunç tufandan,

Hazreti İbrahim'i alevlerden,

Efendimiz'i binbir tehlikeden korudu, kurtardı.

Her taraftan kuşatılmış şu modern çağ mağdurlarını da nefsin hücumlarından koruyacaktır inşAllah. Çünkü her şeyin sahibi, "Bana dua edin, size cevap vereyim." buyuruyor.

M. Said Türkoğlu/zaman

[mazhar]

Nefisle  güçüyle ilgili  sadakat Net'te okuduğum  bu yazıyı dikkatinize sunuyorum...

Allah Nefsin saldırısından ve şerrinden hepimizi korusun...


En faziletli cihad. nefse karsi verilen cihaddir."

Nitekim sahabîler (Allah (C.C) onlardan razi olsun) kâfirlere karsi verilen bir savastan dönünce "küçük cihaddan büyük cihada döndük" derlerdi.
Nefse, seytana ve azgin isteklere karsi verilen cihada "büyük cihad" ismini vermelerinin sebebi sudur: Nefse ve azgin arzulara karsi verilen cihad araliksizdir, oysa kâfire karsi arasira savas verilir, öte yandan cephe savasçisi düsmanini görür, fakat seytan görünmez, görünür düsmana karsi cihad vermek, görünmez düsmanla cihad etmekten daha kolaydir.

Bir de seytana karsi savasirken onun. senin nefsinde bir destekçisi vardir, bu destekçi nefsin azgin arzularidir, oysa ki kâfirlerle yapilan savasta onlarin senin nefsinde öyle bir yardimcilari yoktur, bu yüzden seytana karsi verilen cihad daha çetindir.
Yine savasta kâfir öldürürsen zafer ve ganimet elde edersin, kâfir seni öldürürse sehitlik rütbesi ile cennet kazanirsin. Halbuki seytani öldüremezsin, ama eger o seni öldürecek olursa Allah'in cezasina çarpilirsin.
Nitekim derler ki: "Savasta atini elinden kaçiran kimse düsmanin eiine düser, buna karsilik imanini yitiren kimse Allah'in gazabina ugrar, böyle bir seyden Allah (C.C)'a siginiriz!..." Diger yandan, kâfirlerin eline esir düsen kimsenin elleri boynuna baglanmaz, ayaklarina pranga vurulmaz, aç ve çiplak birakilmaz. Oysa Allah (C.C)'in öfkesine muhatap olan kimsenin yüzü kara olur. Elleri boynuna kelepçelenir, ayaklan atesten prangalara vurulur, yedigi ates, giydigi ates ve içtigi ates olur.

   
http://www.sadakat.net/kalplerinkesfi/5.html