Müminlerin Kendi Ailelerine Şefaat Edeceklerine Dâir Nakledilen Hadisler:

[efsanef]

Müminlerin Kendi Ailelerine Şefaat Edeceklerine Dâir Nakledilen Hadisler:
Bazıları Hz. Davud’un Zebur’unda şu âyetlerin yazılı olduğunu naklederler:
“Zahid kullarıma kıyamet gününde şöyle derim: ‘Ey kullarım! Buna gö­re çok basit olduğunuz için dünyayı sizden uzaklaştırmadım. Ama bu gün na­sibinizi tam almanızı istedim. İnsan saflarının arasına girip araştırın. Beni ve hoşnutluğunu kazanmak amacıyla dünyada size bir lokma yemek yediren ve­ya gıyabınızda sizi savunan veya bir ihtiyacınızı karşılayan sevdiğiniz kim­seleri, elinden tutup cennete koyun.“
Tirmizî ve Beyhakî… Ebû Saîd’den rivayet ettiler ki; Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyurmuştur:
“Doğrusu ümmetimden öyle adamlar vardır ki; onlardan bazısı bir insan topluluğuna şefaat eder ve onun şefaat ettiği kimseler cennete girerler. Yine onlardan bazısı bir kabileye şefaat eder ve o kabile, onun şefaati sayesinde cennete girer. Yine onlardan bazısı bir erkeğe ve ailesine şefaat eder ve on­lar da onun şefaati sayesinde cennete girerler.“
Bezzâr’ın kendi senediyle yaptığı merfu bir rivayette ise şöyle denmek­tedir: “Şüphesiz, bir adam, iki üç kişiye şefaat eder.”
Bezzâr… İbn Ömer’den rivayet etti ki; Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyur­muştur:
“Adama, “Ey Falan! Kalk ta şefaat et” denir. Adam kalkar; kendi (salih) ameline göre ya bir kabileye, ya bir aile efradına, ya bir adama, ya da iki ada­ma şefaat eder.”
Bezzâr… Ebû Sümame’den rivayet etti ki; Rasûlullah (s.a.v.) şöyle bu­yurmuştur:
“Ümmetimden bir adamın şefaati sayesinde Mudar kabilesinin nüfusun­dan daha fazla sayıda insan cennete girer. Adam, kendi aile efradına şefaat eder. Kişi, kendi salih ameli nisbetinde şefaat eder.”
Hâkim… Ebû Ümame’den rivayet etti ki; Rasûlullah {s.a.v.) şöyle bu­yurmuştur:
“Hasan veya Hüseyin gibi olmayan bir adamın şefaati sayesinde Rebia veya Mudar kabilelerinin nüfusu kadar insan cennete girecektir.” Ada­mın biri: “Ey Allah’ın Rasûlü! Mudar kabilesine göre Rebia kabilesi ne olur ki?” deyince Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyurdu: “Ben diyeceğimi dedim.”
İmam Ahmed b. Hanbel… Abdullah b. Şakik’in şöyle dediğim rivayet etmiştir: Kudüs’te üç kişilik bir cemaatin yanına oturarak dördüncüleri ben oldum. Onlardan biri dedi ki: Ben, Rasûlullah (s.a.v.)’in şöyle buyurduğunu işittim:
“Ümmetimden bir adamın şefaati sayesinde Benî Temim kabilesinin nü­fusundan daha çok insan cennete girecektir.” Bizler, “Ey Allah’ın Rasûlüî Senden başka değil mi?” diye sorduk; şu cevabı verdi: “Evet, benden baş­ka...” Ben kendisine: “Bunu sen Rasûlullah’tan işittin mi?” diye sordum. “Evet” dedi. Kalkıp gittikten sonra da oradakilere: “Bu kimdir?” diye sor­dum. İbn Ebi Hazza olduğunu söylediler.