HÜZÜN SENESİ
Bi'set'in 10. Miladi 620 senesinde mü'minler, müşriklerin ambargosu kalktı diye sevinirken, sekiz ay sonra, Rasulullahh Efendimiz'in (s.a.v.) amcası ve hamisi, Ebu Talib 87 yaşında iken vefat etti. Kavmine hasta yatağında nasihatlerde bulundu, Peygamber Efendimiz'e (s,a.v,) yardımcı olmalarını, onun söylediklerinin hak olduğunu, onun dininin her tarafa yayılacağını söyledi.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) amcasının İman etmesini çok arzu ediyordu, "Ey amcam! Allahü Teala seni hayırla mükafatlandırsın. Küçüklüğümden beri beni koruyup himaye ettin. Fırsat hala eldedir. Huzuru İlahide sana şefaat edebilmem için Allahü Teala'nın birliğini tasdik et." buyurdular.
Ebu Talib, "VAllahi insanların beni bunaklıkla ayıplamasından korkmasaydım, ölüm korkusuyla müslüman oldu demeyecek olsalardı, senin istediğini yerine getirip, seni memnun ederdim." dedi.
Fakat İslam hakkında her şeyi bilen, gören, Rasulullah Efendimiz (s.a.v.)'i canı pahasına koruyan Ebu Talib'e, iman etmek şerefi nasib olmadı. Allah (c.c.) hidayeti kullarının iradelerini, hidayet yönünde kullanmaları neticesinde verir.
Cenab-ı Hakk, Sure-i Kasas'ın 56. Ayetinde mealen; "Ey Peygamber! Sen sevdiğine hidayet edemezsin. Lakin Allahu Teala dilediğine hidayet eder." buyurmuştur.
Rasulullah Efendimiz (s.a.v.), amcası Ebu Talib'in ölümüne çok üzüldü. Ebu Talib'in ölümünden kısa bir süre sonra Rasulullah Efendimiz (s.a.v.)'in kıymetli zevcesi, mü'minlerin annesi Hz. Haticetü'l-Kübra (r.anha) Validemniz vefat etti. Fahr-i Kainat Efendimiz (s.a.v.)'le 25 senelik evliydiler. İlk iman edip, dar ve zor günlerde Rasulullah Efendimiz (s.a.v.)'e destek olan, onu teselli eden, o idi.
Peygamberimizin, Hz. Mariye-i Kıptıyye Validemizden doğan ibrahim 'den başka bütün çocukları Hz. Hatice Validemizden dünyaya geldiler. Pak nesilleri onunla devam etti. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) Hz. Hatice Validemizi daima anar, onu hayırla yad ederdi.
"Bana ondan daha hayırlı kadın müyesser olmadı. Beni kimse tasdik etmezken o tasdik ederdi. Diğerleri malını mahrum ederken, o malını (Allah yolunda) verirdi. Benim alemde bir dostum vardı. O da Hatice idi." buyurdular.
Rasulullah Efendimiz (s.a.v), Hz. Hatice Validemizi Mekke'deki Hacun(Cennetü'l Mualla) mezarlığına kendisi defnetti. Peygamber Efendimiz (s.a.v.), amcası Ebu TAlib'i ve kıymetli zevceleri Hz. Hatice Validemizi kaybettiği bu seneyi hatırladıklarında "Amü'l Hüzn" (Hüzün Senesi) buyururlardı.
Fazilet Takvimi