« : 14 Nisan 2008, 16:36:38 »
Hz. Aişe validemiz Peygamberimiz'le (Aleyhissalatu Vesselam) yeni evlenmişti.Eşinin kendisini sevip sevmediğini ; ne kadar ve nasıl sevdiğini merak etmekteydi.
Hz. Aişe validemiz bu düşüncesini Peygamberimiz'le (Aleyhissalatu Vesselam) konuşmadan edemedi.
"Ey Allah’ın Resulü,beni seviyor musun?
“Peygamberimiz: Evet, ya Aişe, tabi seviyorum! dedi."
Hz. Aişe validemiz nasıl sevdiğini de merak ediyordu.? Hemen sordu. "Beni nasıl seviyorsun?"
Peygamberimiz sevgi şeklini tanımladı sevgili eşine: "Kördüğüm gibi."
Bu cevap Hz Aişe validemizi çok sevindirmişti. Çünkü kördüğüm açılmazdı. Açılmayan,bitmeyen sırlı bir sevgi demekti.
Alacağı cevap onu çok mutlu ettiği için, Hz Aişe validemiz Peygamberimiz'e sık sık sorardı: "Ey ’ın Resulü, kördüğüm ne alemde?"
Peygamberimiz, Aişe validemizi memnun eden cevabı verirdi her defasında: "İlk günkü gibi..."
Sevmekte eşsizdi O..." O aynaydı: Yarattığı varlıkları çok seven ve onlar tarafından da çok sevilen Vedud`un..
(İbn Hanbel, Müsned, 6; 210)
« Son Düzenleme: 21 Nisan 2008, 02:52:26 Gönderen: lika »
Ne içindeyim zamanın,Ne de büsbütün dışında;Yekpare geniş bir anın Parçalanmış akışında,
Rüzgarda uçan tüy bile Benim kadar hafif değil.Başım sukutu öğüten Uçsuz, bucaksız değirmen;İçim muradıma ermiş Abasız, postsuz bir derviş;
Kökü bende bir sarmaşık Olmuş dünya sezmekteyim,Mavi, masmavi bir ışık Ortasında yüzmekteyim