ben daha çok hani teknik daha doğrusu ilmi açıdan değil de, ruh hali açısından anlattım üzüntümü...
düşünün, bir ev olsun, ahali namaza birlikte kalksın, birlikte hazırlansın, birbirine namaz vaktini hatırlatsın...
ya da iftar saati yaklaşsın, bir sevinçle, hamd duygusuyla hazırlansın sofralar, ezan birlikte beklensin, Besmele'ler birlikte çekilsin... sonra kimi camiye gitsin, kimi evinde kalsın...
ben bunlardan yoksunum. benim acımın kaynağı bu. Allah eriştirirse, orucumu tek başıma tutup, tek başıma iftar bekleyeceğim...
eğer kalabalıksanız, ya da evde ibadet eden başkaları varsa nolur kıymetini bilin, hamd edin...