Londra'da bir İngiliz kızı ile evlenen Ali Süavi, Sultan Abdülaziz'in tahttan indirilmesinden sonra İstanbul'a geri döndü. Sultan İkinci Abdülhamid Hanın mabeyn feriki olan Said Paşanın yardımı ile Galatasaray Sultanisine müdür tayin edildi. Kötü idaresi ile mektebi karıştırması, perişan tavırları ve Türk halkının örf ve âdetlerine uymayan davranışları yüzünden kısa zaman sonra bu görevden azledildi.

Bu olaydan sonra Sultan Abdülhamid Hana ve idaresine düşman kesilen Ali Süavi, İngilizlerin arzusu üzerine Sultanı tahttan indirmeye ve yerine 5.Muradı padişah yapmaya karar verdi. İngilizler de gerekli desteği verdi. Gizli olarak çalışmaya başladı.

Etrafına topladığı 500 kişi ile 20 Mayısta Çırağan Sarayını basarak, 5. Muradı dışarı çıkardı. Bu sırada yetişen Beşiktaş muhafızı Hasan Paşanın vurduğu bir sopa darbesiyle Ali Süavi olay yerinde öldü (1878).

İngiliz olan karısı Mary, olay gecesi yalıda bulunan belgeleri yaktıktan sonra, derhal kendisini bekleyen gemi ile Londra'ya kaçtı.

Sultan 1. Ahmed (1590-1617), kalbi hayatının derinliği olan oldukça müttaki bir Osmanlı Padişahıdır.
Bahti mahlasıyla Peygamber Efendimiz (sav) sevgisini ve bağlılığını ifade eden çok içli şiirleri vardır:

Nola tacım gibi başımda götürsem daim
Kadem-i resmini ol bazret-i şab-i Resül'ün.

İşte bu ince ruhlu Osmanlı sultanının vefat etmeden bir gün önce huzurunda bulunan mabeynci Mustafa, Ahmed Han'ın odada muhatabını göremediği kimselere karşı dört defa; "Ve aleyküm selam" dediğine şahit oldu.

Mabeynci, bir mânâ veremediği bu garip davranışların sebebini Sultanına sorduğunda, Sultan Ahmed Han şu cevabı verdi:

"O anda Hazreti Ebu Bekir-i Sıddık, Hazreti Ömer, Hazreti Osman ve Hazreti Ali efendilerimiz geldiler ve bana; 'Sen, dünya ve ahiretin sultanlığını kendine toplamışsın. Yarın Resulullah (sav) Efendimiz'in yanında olacaksın', buyurdular."

Gerçekten de bu Hak dostu, denildiği gibi ertesi gün vefat ederek sevdiklerine kavuştu.

Allah razı olsn kardeşler guzeldı yazdıklarınız

Sultan Abdülhamid Han'a Suikast

21 Temmuz 1905'de anarşistlerin yardımı ile Sultan II. Abdülhamid Han öldürülmek istenmişse de muvaffak olunamamıştır. Türk efkarı umumiyesinin yakından tanıdığı iki tip bakın neler yazmıştı bu hususta:

Tevfik Fikret'in "Bir lahza-i taahhür" adlı eserinde ünlü manzümesi bu vesile ile yazılmıştır ve II.Abdülhamid bu olayda ölmediği için şairin teessürlerini ve hıncını terennüm eder.

"Ey şanlı avcı, dâmını bihûda kurmadın,
Atdın, fakat yazık ki, yazıklar ki, vermadın!"  şeklinde Ermeni Komitacılarının şanını tebcil eder ve DoğuAnadolu'yu Ermenilere vermediği için başına bu haller gelen II.Abdülhamid'e küfürler eder.

Müverrih diye anılan ve gençliğinde bir ittihadcı subay olan Ahmed Refik Altınay da bu eserde şöyle der:

"Nihayet hakikat tamamıyla meydana çıkarıldı: Osmanlı milletini Abdülhamid'in zulmünden kurtarmak için Bu hareket-i kahramanenin, Ermeni vatandaşlarımız tarafından icra olduğu anlaşıldı."

İşte sizlere tarihimizin dönüm nottasından iki kara sahife ve iki hasta tip..

21-Temmuz-1979
Fazilet Takvimi

Osmanlı padişahları ibadete dikkat eder ve kendi idareleri altında bulunanların da dikkat etmelerini isterlerdi. Eğer bu mev’zuda bir gevşeklik görecek olurlarsa hemen müdahale ederlerdi. Bu müdaheleler de icap eden tedbirin alınması için vilayetlere. Kadılara fermanlar yazılırdı.

Bu sebepten Fatih Sultan Mehmet Han da namaz kılınmasına dikkat edilmesi hususunda Rum vilayetlerine bir ferman göndermişti. Bu ferman hülasa olarak şöyledir:

“Allahü Teala, emirlerinin yerine getirilmesini bize nasib ve müyesser eylesin. Bu hükümde bildirmek istediğim husus şudur. Rum diyarındaki şehir ve kasabalarda ve buraların köylerinde yaşayan Müslüman ahali, İslam dininin emir buyurduğu farzları yapıp, sünnetlerine riayet etmekte, Kelam-ı Kadime, Furkan-ı Mecid’e Kuran-ı Kerim’e hadisi şeriflere uymakta gevşeklik gösterip muhalefet ederler imiş. Allahü Teala’nın “Namazı ikame ediniz” emrini çiğneyip; “Namaz dinin direğidir. Onu dosdoğru kılan dinini ikame etmiş olur. Terk eden dinini yıkmış olur.” Hadis-i Şerif’ine uymayıp tuğyan yoluna saparlar ve böylece mescid ve camileri viraneye ve harabeye döndürüp fısk ve fücür, yani günah işlenen yerleri ma’mür ederler imiş. Bu ve buna benzer haberler bize ulaşıyor. Eğer bunlar doğru ise. Emr-i bil-ma’ruf ve nehy-i anil-münker eylemek üzerime vacib olduğundan, bir adamımı bu iş için vazifelendirdim. O bu meseleyi takib edecek. Şöyle emreyledim ki:

Her kim namazı terk ederse, dövülmek ve mali cezaya çarptırılarak tazir eylemek meşru olduğundan, İslam dininin emri gereği artık Rum diyarında namazını geçirenler tesbit edilip, haklarından gelinsin. Halka namaz kılmaları tenbih edilip. Kılmayanlar hakarete uğratılıp teşhir edilsin. Hiç kimse ne olursa olsun bu icraata mani olmaya! Rum sancağı beyleri ve kadıları ve subaşıları ve bunların emrindeki dığer memurlar, gönderdiğim vazifeliye bu hususta elbirlik edip yardımcı olalar. Böylece İslamiyetin yüce ahkamı, emri ve yasaklarını yerine getirmekte gevşeklik ve tembelliğe asla meydan verilmeye. Öyle ki. mescider dolacak. medreseler ma’mur edilecek ve din-i İslam kuvvetlenmiş olacaktır. Böylece Müslümanlar refah, huzur ve saadet içinde olup, padişahın devam-ı devletine ve kudretinin artmasına duacı olacaktır. Bunu böyle bilesiniz. Alatmet-i şerifeme (tuğrama) itimad kılasınız

Emir Sultan Mehmed Şemseddin, Sultan Yıldırım Beyazıd'ın kızı Hundi Hatunla evlenmek istediği zaman Sadrazam Çandarlı Ali Paşa'ya  müracaat ederek tavassutunu istemişti.Sadrazam,,

- Sen fakir bir dervişsin. Soyunuzu ve haddinizi neden bilmezsiniz. Sultan senin nene? diye Alimi terslemişti. Hadiseyi Yıldırım işitince Sadrazamı huzuruna çağırarak: 

- Lala, Şarkın en büyük Alimine ziyade ayıb etmişsiz. Lala biz de asalete ehemmiyet veririz; Ancak ilmin de, Aliminde bir asaleti ve itibarı olsa gerek. Eğer bu zat vaktiyle Medreseye değil de askerliğe intisab etmiş olsa idi, bugünkü zekası ile yükselecek biz de ona vezirlik verecektik. Kaldı ki askerlik tahsili kolay, ilim tahsili zordur. Askerllkte muvakkatlık ilimde daimilik vardır. Bu sebeble biz daimaa ilim sahibi, şarkın tanınmış Alimini kendimize damat edinmeği münasib buluruz» dedi ve kızını verdi.

Onlar ilme verdikleri önem dolayısıyle 600 yıl yaşayacak bir imparatorluk kurdular, Karadeniz, Ege ve Akdeniz'i bir Türk gölü halilie getirdiler, yeni teknolojlerle uyguladıkları askeri harekatlarının karşısında hiç bir ordu dayanamadı. 

Evliya çelibi Seyahatnamesinde,  kervansaraylardan bahsederken şöyle der;

"Akşama dek kervansarayların kapıları açık dururdu. Gün karardıkta kapıları kapanır, kapıcılar kapıların arkasında yatarlardı. Gece bir yolcu geldikte kapıları açarlar, yolcuları içeri alırlar, vakıftan hayvanlarına yem, kendilerine yemek çıkarırlar; amma zinhar içeriden dışarıya kimseyi çıkarmazlardı. Sabah olunca kervansaray'ın kendine mahsus mehteri çalınarak kapıları açılır, yolcular hazırlanırlardı. Bu sırada dolaşan bir müdani;

Ey Ümmeti Muhammed! Maldan candan bir eksiği olan var mı? diye bağırır yolcular;

Allah hayır sahibine hayatta ise selamet, ölmüş ise rahmet eylesin. Bir eksiğimiz yoktur, derlerse kapılar açılır;

Öyle ise buyurun! Allah gidenlere selamet, kalanlara rahatlık versin. Ey yolcu karındaşım! Yolunda durma, herkes ile yoldaş olma, yüzüne güleni dos sanma! Haydi Allah yardımcın olsun. Uğurlar ola.. derlerdi."

F.T.